Η aλλaγμένη γνώση...

Κι αν ακόμα ήξερα τι θα επακολουθούσε;

Δεν ξέρω αν τα ίδια βήματα θα έκανα στη διαδρομή μου,

αν ήξερα, θα ήταν ένα αλλιώτικο μάθημα που θα έπρεπε να πάρω

και δεν νομίζω να έκανα τις ίδιες επιλογές...

Καμιά φορά εύχομαι να ήξερα...

Μα και αν ήξερα, και έφτανα σε ετούτο το σημείο,

πιο έντονο και πιο βαθύ θα ήταν το μάθημά μου,

για να θυμάμαι άλλη φορά τη γνώση που έχω ήδη.

Ίσως είναι καλύτερα που δεν ξέρω,

θα με έπιανε καημός να σκονταύτω ενώ ξέρω.

Τώρα όμως, θέλω να ξεγράψω ότι έμαθα,

ότι με έμαθαν, ότι γνώρισα, και ότι ξέρω.

Εύχομαι να μάθω χωρίς να πάθω

γιατί πια μπορώ να πω πως ξέρω να το εκτιμώ.

Να αγαπάω και να αγαπιέμαι!

Ελεύθερη από κάθε τι πικρό και ανεκπλήρωτο.

Είναι θείο δώρο να μπορώ να ταξιδεύω στης αγκαλιάς σου τα όνειρα...

Ευχαριστώ για αυτό που ζω.

Εύχομαι να μάθουμε χωρίς να πάθουμε...

Το ομολογώ, Σ'αγαπώ!

S-O-N-G for the article! click here!

Inspiration...

Αυτή η γνώριμη στο νού, έμπνευση, είχε χαθεί το τελευταίο διάστημα... Μάλλον είχε και εκείνη τα δικά της. Ξέρεις δεν χρειάζεται να υπάρξει κάποιος έρωτας, για να έρθει. Απλά κάποια αφορμή... Κάποια. Όχι κάποιες... Γιατί στο "κάποιες" χάνεις το μπούσουλα, και αντι για έμπνευση το λες "τα έχω χαμένα".

Let's take control λοιπόν, και αρχίζω να μαζεύω... Σαν να ήταν χειμώνας και κουρνιάζω κάτω από τη κουβέρτα προσπαθόντας να ζεσταθώ, έτσι και τώρα, μες το νου μου προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου. Αχ αυτός ο εαυτός...  Ο δικός μου χρειάζεται ένα gps στα σίγουρα. Όλο χάνετε πια αυτό το πλάσμα. Και δεν είναι κάποιος φίλος, να σε πάρει τηλέφωνο να σου πει: "hey, were have you been?".... Όοοοχι, είσαι εσύ. Και πως να σε αναζητήσεις?

S-O-N-G for the article! click here!

Not to be trusted...

I am the kind of girl that trusts. I do trust people. I love human kind even if they've proved me, and still do, that i shouldn't be so blind. At least not in matters that have to deal with my emotions. At least not in issues that are able to hurt my insides. Well, if there are any insides left, i do trust, but only through time.  And it hurts even more when after that time passes, they prove you wrong.
I am the kind of girl that some times people trust. Sometimes people don't enjoy just using her, and look at her cute cover, but all they want is to give to that girl their hearts, their insides, and discover her mind and soul as well. Probably, too early, but they do.
Many times i have proved all those people wrong. They shouldn't trust me. Not as fast as they did anyway. I have quite too many examples of that kind of people that joined my life the last couple of months and i hurt them. And not just a little scratches, i can assure you.
Most of them, i really wanted to keep them in my life. Some of them, i felt some strong emotions for. Very few of them i still got communication. But to none of them i can say that i reacted the way it would be fair to react. I feel guilty, and that i hadn't been fare.
I don't know what I want, and I have to figure it out fast enough not to hurt anyone further... I need time. But not too much. Not too little. I need to get to know someone before we get to the "feelings" part of the story. And I need to get to the "feelings" part just in the moment you have actually some memories with the other person, and you have started to get to know each other.
I guess i am confused. But so were they...

S-O-N-G for the article! click here!

Calling touch...

Calling touch and then we are moving...
And the moving went along in the rhythm of the music. Yes. It's dancing how they call it. But it felt more like he took me to this trip, that only birds that fly can go. His wings took my heart, his arms took my mind, a dance like a theatrical play without actors, but just our elegant selves naked of regrets.
And then, there was a date. A date you could never translate it the right way. There was no date, it was just us. Lots of magic dust flowing around us. There was this chocolate taste, like drug, inspired our souls. The air smell like candy. We heard a song.
Cultures, languages, lips, breaths. It all mixed up under a moonlight of tenderness.
You know how it feels? It's almost like safe love. Like it could ever exist such a thing.
Dreams. Trust. Fairytales. It was a messy whisper inside my head, between lust and desire, connection and emotions. Grabbing. Biting. Scratching. Flawless eye contact that drives you crazy in a deeper sinful madness of the leader, just because you go on following the same insane steps. Wrong or right, would it matter? No conclusion, just a vision of a deja vu.

S-O-N-G for the article! click here!

Romantikή άνoiξη....

Μία σύνθεση ύπαρξης πολύχρωμη, ευπροσάρμοστη. Δειλά ρομαντική. Πως αλλιώς θα ντυνόταν το μεσαίωνα αν δεν πασπάλιζαν παπαρούνες τα μάγουλά της. Και πέταλα γιασεμιού να σκόρπαγε στο κοίταγμα του έρωτα.
Έρωτα λέω. Και ύστερα σωπαίνω για ένα ξάφνιασμα ειλικρίνιας στα μάτια. Δύο σταγόνες έκπληξης μες τη σιωπή. Και ο αντίλλαλος της, τη φέρνει σε άβολη θέση. Κι όλο και ανθίζουν οι παπαρούνες.
Ξάπλωσε η άνοιξη στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Κοίταξα στα χρώματα και είδα τ'άρωμά σου.
Δεν υπάρχεις στον αιθέρα του κόσμου μου ακόμα. Έρχεσαι...

S-O-N-G for the article! click here!

Round 2...!

Καμιά φορά τυχαίνει να έρθουμε αντιμέτωποι με κενά εδάφους, ενώ περιπλανιόμαστε σ' υπέροχα δάση και εξοτικά τοπία. Εκεί λοιπόν, που απολαμβάνουμε γεμάτοι από χαρά και ενθουσιασμό, συμβαίνει να σκοντάψουμε...
Έτσι κάπως συνέβη και σ' εμένα, μέσα σ'αυτό το μήνα που μας αποχαιρετά. Έκανα ένα γρήγορο ταξίδι στους υπόγειους διαδρόμους, παίρνοντας μία σκοτεινή και ψυχρή αίσθηση πως είναι εκεί κάτω.
Ομολογώ με ευκολία και βεβαιότητα πως δεν μου άρεσε καθόλου, και σίγουρα δεν με ενδιαφέρει να δω το πιο κάτω από αυτό που έζησα. Επιστρέφω λοιπόν με τα πιο αισιόδοξα χαμόγελα, και τις πιο σπινθιροβόλες ελπίδες στην επιφάνεια, για ταξίδια μαγικά και εμπειρίες παραδεισένιες.

Ευγνομονώ που επιβίωσα.

S-O-N-G for the article! click here!

Avάμεσa...

Κάθομαι σ'ένα παραλιακό παγκάκι στην Ηγουμενίτσα, κι αντί για θάλασσα, τώρα που έχει πια βραδιάσει, κοιτάω το βουνό. Η κορυφή του μοιάζει με ασημένια δαντέλα από το φως της πανσέληνου που πέφτει πάνω στα δέντρα όποτε τα σύννεφα το επιτρέπουν. Ένα φεγγάρι τόσο μεγάλο που σαν σε κοιτάει πίσω από τους καπνούς που τρέχουν, νιώθεις πως γίνεσαι λυκάνθρωπος, ή μία άλλη ύπαρξη, για να κρύψεις τα μυστικά σου. Ένα τοπίο τόσο όμορφο, τόσο μοναδικό, που ίσως αν δεν ήμουν εδώ που είμαι, ν'ανατρίχιαζα κιόλας. Διάφανα και πυκνά σύννεφα προσπερνάνε αυτή τη φωτεινή μπάλα, αλλάζοντας το φωτισμό του κόσμου όλου. Είναι μοναδικό και αξιοζήλευτο από κάθε ταινία.
Αντίστοιχα, αν κοιτάξω κατά τη θάλασσα, μια άλλη χώρα θα αντικρίσω. Πορτοκαλοκίτρινα φώτα καθρεφτίζουν στα μαύρα νερά, που μοιάζουν σαν λίμνη τόσο ήρεμα. Από το λιμάνι και πέρα θα δεις κάνα πλοιάριο να σπάει το σκοτάδι, που όλο κι έρχεται να ενωθεί με τ'άλλα φώτα.
Άλλος ο κόσμος αυτός της θάλασσας. Και μοιάζουνε να είναι τόσο κοντά. Λίγα εκατοστά γυρίζω το κεφάλι μου και μοιάζει ταξίδι χρόνων. Κι ενδιάμεσα λίγο σκοτάδι, λίγο φως, σαν γκρίζα ζώνη. Ανακωχή.

S-O-N-G for the article! click here!

minimal κόλλυβα...

Μπορεί να μην έχω ξανακάνει ποτέ παρόμοια ανάρτηση, όμως πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις...
Σήμερα το πρωί πήγα στην εκκλησία με την μητέρα μου, έχοντας μαζί μας και δύο μπολ κόλλυβα. Είναι το τελευταίο ψυχοσάββατο και για τη μνήμη του Γ.Κ. και άλλων φίλων και συγγενών μας, είπαμε να κάνουμε αυτή τη προσφορά...
Τα ψυχοσάββατα είναι καθαρά αρχαιοελληνικό έθιμο που διατηρεί η ορθόδοξη εκκλησία σχεδόν αναλλοίωτο. Στα κόλλυβα το κάθε συστατικό έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. (πληροφορίες εδώ)
Σιτάρι, ρόδι, ξηροί καρποί (αμύγδαλα, καρυδόψιχα, φουντούκια), σουσάμι, κουφέτα, σταφίδες, ζάχαρη (κρυσταλλική και άχνη), μπαχαρικά (κανέλα, μοσχοκάρυδο, γλυκάνισο, κύμινο, αλάτι), τριμμένη φρυγανιά ή γαλέτα ή αλεύρι ή στραγάλι σε σκόνη, μαϊντανό, τρήματα από πορτοκάλι ή και λεμόνι σε διάφορες παραλλαγές και εμφανίσεις. Με λίγα όμως υλικά μπορείς να κάνεις "minimal κόλλυβα". (πληροφορίες εδώ)
Αν οι πιστοί είναι συνειδητοί και ο παππάς όχι και τόσο αυστηρός, η λειτουργία πηγαίνει θαυμάσια. Η ενέργεια που νιώθεις και μόνο βλέποντας τη τράπεζα με τα μικρά ή μεγάλα σπιτικά πιάτα, μπολ κ.τ.λ. εμένα με ενθουσίασε. Με ευκολία θα το έκανα ξανά, μιας και αυτή ήταν η πρώτη μου απόπειρα. Δεν αντιστάθηκα και έβγαλα αυτή τη φωτογραφία.
Γοητεύτηκα μπαίνοντας στο ναό και αντικρίζοντας νοικοκυριά να συμμετέχουν στη θρησκευτική μνημόνευση...
Καλή σαρακοστή και καλό ταξίδι στους φίλους μας που έφυγαν...


ένα αγαπημένο τραγούδι του Γ.Κ.
S-O-N-G for the article! click here!

Puzzle...

Ακούω τη φωνή του, καταλαβαίνω τις σκέψεις του... Νομίζω πως νιώθω τα πράγματα που τον απασχολούν, but that's not just it. Ξέρεις ο Β.Α. είναι ένας άνθρωπος παράξενος... όπως είμαι και εγώ. Το θέμα με εμάς είναι πως το timing μας έκατσε πολύ καλά. Είμαι σε θέση να τον "δώ". Οι παραξενιές  μου έχουν εξατμιστεί, σαν το αλκοόλ από τη μπλούζα του Σαββατόβραδου μέσα στον ξέφρενο χορό του έρωτα. και... Ναι είμαι ερωτευμένη μαζί του, αλλά κάθε μέρα και κάθε νύχτα και κάθε στιγμή κάνει πράγματα που με βυθίζουν όλο και πιο πολύ σε αυτό το ερωτικό ποτάμι. Ανοίγει τα παράθυρα του νου και της καρδιάς του, ένα ένα κάθε φορά, κάνοντάς με να συνθέτω ένα παζλ στο ασυνείδητο μου, για εκείνον(!). Ένα παζλ που τα περισσότερα κομμάτια τα έχω ήδη χειροτεχνίσει, σε ασπρόμαυρες αποχρώσεις μόνη μου. Έρχεται λοιπόν εκείνος και βάζει χρώματα και μου λέει: "ναι, έτσι όπως τα φαντάστηκες είναι τα πράγματα". Ένας γίγαντας, είναι ένα παιδί και αυτό το παιδί, είναι για μένα ο κόσμος μου όλος. Αν θα μπορούσα να κάνω μία ευχή? Όλες οι ευχές που θα μπορούσα να κάνω υπάρχουν στην ύπαρξή του, μα λίγο πριν ο φόβος πλησιάσει θα ευχηθώ να μην έρθει ποτέ. Και κάπως έτσι θα πάρω όλα τα χρώματα του ανέμου να μας ντύσω. Κ' ύστερα... σ'αγαπώ.

S-O-N-G for the article! click here!

Eye to eye...

Τον πρώτο καιρό, (ποιόν πρώτο καιρό, ακόμα αρχές είμαστε, τέλος πάντων), κοίταζα τα μάτια του και προσπαθούσα να καταλάβω. Τι συναισθήματα μου προκαλούν;, τι μου βγάζουν, τι λένε;... Κοίταζα τα μάτια του και έμοιαζα σαν να κοιτάω τον "τσελεμεντέ". Ήξερα πως κρύβουν κάτι μοναδικό, αλλά για κάποιον που ξέρει να τα "διαβάζει" με το σωστό τρόπο.
Τα μάτια του... δεν μου προκάλεσαν κάτι το άξαφνο. Δεν μου έβγαλαν αυτή την σπίθα που λες, έλα να μου κάψεις τη ζωή μου, τη καρδιά και το μυαλό.... Δεν.!
Πρόσφατα κατάλαβα τι μου προκαλούν τα μάτια του...
Έχεις νιώσει αυτές τις στιγμές που λες "αχ, ωραία ήταν τότε που είχα αυτό ή έκανα εκείνο, τώρα είναι αλλιώς"... Ε, μέσα στα μάτια του δεν μου λείπει τίποτα. Δεν έχω ανάγκη από τίποτα. Δεν υπάρχουν κενά, ούτε στο μυαλό μου και τη λογική μου, ούτε στη καρδιά μου και τα συναισθήματά μου. Είμαστε... ... Απλά υπάρχουμε. Σαν δύο μοναδικότητες που δεν είναι λειψές. Σαν να μην υπάρχει ούτε ένα απωθημένο στο πλανήτη τούτο. Σαν πράγματα και θάματα που στο παρελθόν ήταν ενθουσιώδης επιθυμίες "τι ωραία που θα ήταν να κάνουμε αυτό, ή τι όμορφα αν έκανε εκείνο" τώρα έχουν σιωπήσει.
Όλα είναι άρτια. Όταν είμαστε μαζί ο κόσμος μοιάζει ολόκληρος. Τα μάτια του... με βλέπουν μέσα μου, στο τι είμαι... δεν γίνομαι κομμάτι του, ή εκείνος δικό μου... όχι. Γίνομαι ο εαυτός μου. Πιο αυθεντική και ειλικρινής απ'όσο τόλμησα ποτέ να υπάρξω. Καλό μήνα.!

S-O-N-G for the article! click here!

Creepy soulmates...

Αφιερωμένο στον αγαπημένο μου! (Α.Β.)

..just this...

Περνάμε ώρες καθημερινά μιλώντας. Δεν είχα ιδέα ότι όντως μπορείς να το κάνεις αυτό. Να βρίσκεις πράγματα να πεις. Να μην βαριέσαι.
Υπάρχουν κάποιες παύσεις που απλά προκύπτουν γιατί κοιτάω το πρόσωπό του στην οθόνη. Προσπαθώ να ρουφήξω όσο πιο πολύ μπορώ από την απομακρυσμένη μας επαφή.
Χωρίς άγγιγμα... Χωρίς μυρωδιά... Χωρίς ενέργεια...
Αν και η ενέργειά του με αγγίζει έστω και μέσα από τη φωνή του... Αλλά θέλω και άλλο. Θέλω κάτι πιο ισχυρό. Κάτι που απλά να μην παλεύω για να τον απολαύσω.
Η καρδιά μου πλημμυρίζει με λέξεις που μόνο τα μάτια μου μπορούν να του τις πουν. Αλλά, απλά περιμένω. Περιμένω τη κατάλληλη στιγμή να ειπωθούν. Και αν ακόμα και οι λέξεις που το στόμα τολμάει να αρθρώσει δεν μπορούν να μεταφέρουν αυτό το ρίγος που ταλαντεύει το κορμί μου, προσπαθώ... Και μέσα από αυτή τη προσπάθεια τον θέλω πιο πολύ. Θέλω το σώμα του, το μυαλό του, το ασυνείδητο του.
Θέλω να γνωρίσω τις αυτόματες κινήσεις του, που μόνο κάποιος που σε "ξέρει" καλά μπορεί να ξεχωρίσει. Θέλω να διακρίνω τους διαλόγους του μυαλού του, που μόνο εκείνος μπορεί να τους ακούσει. Θέλω να συντροφεύω κάθε επιθυμία και όνειρό του που μόνο μαζί θα κάνουμε πράξη.
Κι όλα αυτά τα θέλω από κάθε πλευρά και άποψη.
Θέλω να αφήσω τον εαυτό μου να εκτεθεί σ'εκείνον. Στα μάτια του, στα χέρια του, στις σκέψεις του. Θέλω να αφήσω τον νου μου ελεύθερο να του εκφραστεί. Να αφήσω το κορμί μου ελεύθερο να απολαύσει. Θέλω να τον αφήσω να με κατακτήσει με κάθε τρόπο.

S-O-N-G for the article! click here!

... jungle head ...

Η αγαπημένη μου bloger rockmantic, έκανε μία ανάρτηση σήμερα και μου θύμισε. (παρενθέσεις)
Θυμήθηκα τον πρώτο μου έρωτα, που πριν από μερικές εβδομάδες έκανε έντονα βόλτες στο μυαλό μου. Θυμήθηκα αυτή την έντονη ενέργεια που ασκούσε πάνω μου, και ενώ γενικά είμαι ένας "στεγνός" άνθρωπος στη καθημερινότητά μου, ή τουλάχιστον ήμουν, εκείνος με έκανε να ξεσπώ. Να βγάζω τα εσώψυχα μου σε ένα κλάμα ποταμών κάθε φορά που χωριζόμασταν. Δεν ήταν ο αποχωρισμός που μ'έκανε να κλαίω. Δεν ήταν καν ότι θα έκανα καιρό να τον δω. Απλά ασκούσε μία ενέργεια πάνω μου, πιο δυνατή απ' οτιδήποτε μέχρι τότε είχα βιώσει.
Σήμερα, μερικές εβδομάδες μετά τη θύμησή του, καταρρίπτω πολλά απ' όσα τότε με τόση αφοσίωση και λαχτάρα είχα πει. Είμαι στο πλατύσκαλο της απελευθέρωσης του νου, μπροστά στη πόρτα της αγάπης. Είμαι εκεί που δεν φαντάστηκα πως θα υπήρχε ποτέ σημείο να σταθείς.
Βλέπω και αναγνωρίζω πλέον ξεκάθαρα όλα όσα στο παρελθόν είχαν λάβει μέρος στη ζωή μου. Είναι άλλη αίσθηση αυτή που για πρώτη φορά νιώθεις το σκίρτημα του έρωτα στα στήθη. Μα είναι πολύ πιο γενναιόδωρη η καρδιά και ο νους, όταν το νιώθεις πια με επίγνωση χωρίς αυτή την νεανική έπαρση και ζάλη του "πρωτάρη".
Χαίρομαι που επιτέλους το νιώθω, με σιγουριά και ασφάλεια τόσο αλλοπρόσαλλα τυλιγμένα όλα στα κύματα του αυθορμητισμού. Και αυτή η γεύση του έρωτά μας, που επιστρέφει με την ίδια ένταση και πάθος... Αυτό το άρωμα της αγάπης μας, που κυριαρχεί στις πράξεις και στα λόγια.... Αυτό το χρώμα, το δικό μας....

S-O-N-G for the article! click here!

Delayed wishes...?

Πίστεψα πως για μία φορά στη ζωή μου, ο έρωτας μου χτύπησε την πόρτα on time. Δεν λειτούργησε σαν κρατική ελληνική υπηρεσία, ούτε σαν εμένα στα πρώτα μου ραντεβού, αλλά Εγγλέζος και on time.!
Αλλά όπως πάντα πιστός στην ιδεολογία "το καλό πράγμα αργεί να γίνει" έρχομαι προ τετελεσμένων γεγονότων και έκπληκτη από τα παιχνίδια που παίζει αυτή η ανυπότακτη καρδιά στα στήθια μου, με συνεργό τον μικρό τροφαντό αγγελάκο.
Και το μυαλό μου παίρνει αέρα, και αντί για γη, πατάω σε αιθέριους ανέμους αστερόσκονης. Έχω κυριολεκτικά σφραγισμένο στο πρόσωπό μου αυτό το χαμόγελο διαστάσεις "αφτί με αφτί" και ασταμάτητα αναπολώ το "σημαντικό" βράδυ.
Ποιο ήταν όμως το σημείο κλειδί για όλα αυτά? Το γλυκό παλικάρι με βοήθησε να ξεκλειδώσω τις μπλοκαρισμένες κλειδαριές του εγκεφάλου μου, που εδώ και μέρες με παιδεύουν απαγορεύοντας μου την πρόσβαση στην ηρεμία και τη ξεγνοιασιά. Έτσι λοιπόν ήρθε και εκείνος και σαν γνωστικός κλειδαράς, ή ακόμα καλύτερα "Παυλόπουλος" με τα αντικλείδια του, ξεκλείδωσε τις ανοιχτές μου πόρτες που τόσο πολύ με προβλημάτιζαν.
Έτσι μαζί με τις "έγνοιες" μου ξεσήκωσε ολόκληρο το νου. Όλα τόσο αθώα, και ταυτόχρονα ρομαντικά, ληθαργικά ρομαντικά θα έλεγα. Σε έναν ιδανικό τόνο απελευθέρωσης του νου. Ξέρει τα βήματα του χορού. Και η μουσική του, είναι τόσο μεθυστική...

S-O-N-G for the article! click here!

Happy New Year.!

Φέτος είπα να κάνω ευχές και από το blog μου. Για εμένα το 2013 ήταν μία από τις χρονιές που λάτρεψα και σίγουρα με σημάδεψαν αρκετά. Έγιναν πολλές αλλαγές στη ζωή μου, και είμαι ευτυχισμένη για τη πορεία μου μέχρι εδώ.
Όπως και να έχει το 2013 πέρασε αφήνοντας στα χείλη μου μία γεύση ευχάριστη.
Ήρθε λοιπόν το 2014.! Welcome του λέμε, ποτήρια υψώσαμε στον αέρα για να το υποδεχτούμε γεμάτοι χαμόγελα και αισιοδοξία. Ανταλλάξαμε φιλιά, είπαμε χρόνια πολλά, καλή χρονιά και ευελπιστούμε για τα καλύτερα.
Οι ευχές μου λοιπόν είναι: τη φετινή χρονιά να αρπάξετε τουλάχιστον ένα όνειρο σας και να το πραγματοποιήσετε. Η κάθε μέρα να είναι πασπαλισμένη με χρυσόσκονη πληρότητας. Το κάθε πρωινό να σας τονώνει κάθε αισιόδοξη / θετική και φιλόδοξη πλευρά του εαυτού σας. Η κάθε βραδιά να σας βρίσκει ερωτευμένους και με ήσυχη συνείδηση. Η κάθε στιγμή υγιείς και δυνατούς.

S-O-N-G for the article! click here! 

Love December...

Ο Δεκέμβρης έχει φτάσει στα μέσα του... Τα γεγονότα έρχονται και φεύγουν και αφήνουν τα αποτυπώματα τους στον ανήσυχο ύπνο μου... Είναι όμως που ούτε καν κοιμάμαι...
Παίρνω βαθιά ανάσα και αναπολώ όλες τις σκέψεις που τα βράδια βολτάρουν στο νου, έχοντας πάντα κάποιο τραγούδι συντροφιά... Ένα τραγούδι διαφορετικό από αυτό που θα τραγουδάω σαν ξυπνήσω από τα όνειρα της σκέψης. Μα κάθε φορά θα μοιάζει το ένα να ολοκληρώνει το άλλο αινιγματικά.
Και έτσι και τώρα που συλλογίζομαι ο νους μου τρέχει σε έρωτες και συναισθήματα...
Με άγγιξε... Ρίγησα. Ρίγησα τόσο αυθόρμητα και απαλά, σαν τη κουρτίνα όταν κλείνεις την μπαλκονόπορτα.
Με κοίταξε... Λύθηκα. Λύθηκα από τις άμυνες και τους δισταγμούς, που με τόσο κόπο είχα δομήσει για όλους τους άλλους.
Με φίλησε... Ερωτεύτηκα? Ένιωσα αυτές τις "μπουρμπουλίθρες" στο στομάχι, σαν να έχω ξεχάσει στο μάτι της κουζίνας μια κατσαρόλα με νερό για ώρα... ώρα πολύ... τόσο που άρχισε να ξεχειλίζει...

S-O-N-G for the article! click here! 

mixεd mεss...

Feeling quite sexy tonight. Not having any actual reason for this. Maybe the song, maybe the time... Even my own crunchy voice makes me feel... like some one else... A loosen up girl that flows... And she is so sexy when she does that.
But then again, i have those crazy thoughts in my mind. They are yelling at me... "You had some dreams... You had some plans... " Well, "Mind". I have a word for you. Only one word. Feel. Don't think. Don't. Please. Not at this moment. - And then... The sexy girl goes so dizzy that looks almost sick. And some tears are screaming to come out, without any success. Why? So much of a trouble, what is it for?
Nobody knows. Could be my own self, trying to convince me that i should not fall in love. That what has come up into my life, is just an excitment. What else could it be.? I don't fall in love, remember? I have stoped doing that, even if that's what i wished for, the last couple of times i saw a star falling down...
I wished "... as the star falls from the sky, i wanna fall mutually deeply in love..." Could it be true? Only time, this shoddy lord can lead me to the truth. An illusion-al sittuation can count the patience of mine to get the answer.

S-O-N-G for the article! click here! 

After all we grew up...

Κοίταξε να δεις… Τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο απλά όσο εσύ νομίζεις, αλλά συγχρόνως δεν είναι και τόσο πολύπλοκα. Τι πολύπλοκο θα μπορούσε να έχει το να ανοιγοκλείσεις τα δάχτυλά σου στη παλάμη;… Για μένα μία νορμάλ μέρα κάτι τέτοιο είναι: «πφφφ, σοβαρά θα μπορούσες να το φέρεις σαν παράδειγμα πολυπλοκότητας κάτι τέτοιο?» μναι, κι όμως… Η γιαγιά μου ας πούμε, δεν ξέρω πόσα χρόνια έχουν περάσει από τη τελευταία φορά που κατάφερε κάτι τέτοιο… Χμμ για δες.. ίσως να είναι λίγο πιο πολύπλοκο απ’ ότι περίμενες… Α, κοίτα και εκεί… Να ας πούμε ο Nick Voijic δεν έχει καν χέρια για να ανοιγοκλείσει τα δάχτυλά του στις παλάμες… Μμμμ ίσως τελικά να είναι πιο πολύπλοκο απ’ ότι θα περίμενες… Δεν είναι όμως τόσο περίπλοκο για σένα… Για θυμήσου πως ήταν τα πράγματα και για σένα λίγο πριν μεγαλώσεις… Εσύ πλέον έχεις τις ικανότητες να το κάνεις έτσι απλά, και ίσως σου φαίνεται γελοίο, να το θυμάσαι όμως, πως αν κάτι για σένα είναι απλό δεν είναι το ίδιο και για τους άλλους. Σε σένα το λέω, ενήλικα με τις εμπειρίες, και τις πληγές στη πλάτη, που η φοιτητική μου ζωή πενιχρά μπροστά στη δική σου και κάθε φορά που ξεστομίζω για κάποια δυσκολία μου, ανάθεμα και αν αξίζω τη συμβουλή σου. Και ευτυχώς για μένα ήμουνα τυχερή και έχω γονείς και φίλους που σεβόμαστε ο ένας τον άλλο ισάξια, δεν είμαστε όμως όλοι έτσι…

S-O-N-G for the article! click here! 

Education...

Ξεκινώντας τη φοιτητική μου ζωή και περιπλάνηση υπό διαφορετικά δεδομένα σε διαφορετική ηλικία και με μοναδικές συντεταγμένες από κάθε άλλη φορά, και σε σχέση με κάθε άλλο φοιτητή… Αναρωτιέμαι… Γιατί είμαι εδώ; Αυτό το αναρωτιέμαι κυρίως όταν είμαι κλεισμένη στο σπίτι, και η οροφή κοντεύει να με πλακώσει από τη πολύ βροχή και ταυτόχρονα μου έρχεται συνειρμικά το κομμένο κοινόχρηστο ρεύμα και ότι στον 4^ο όροφο που βρίσκομαι νιώθω αποκλεισμένη χωρίς ασανσέρ. Ναι οκ, μπορεί εσύ να μην έμενες 2^η μέρα στο σπίτι μου, αλλά εγώ το λατρεύω… Χωρίς αστεία, είμαι εδώ για να σπουδάσω, αλλά κατά τα λεγόμενα του William Deresiewicz «ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι να δημιουργήσει μυαλά, όχι καριέρες…» Εγώ δεν έχω έρθει για να χτίσω καριέρα εδώ πέρα, να ‘μαστε καλά, υπάρχουν αρκετοί δικηγόροι bartender μέχρι στιγμής… Αν ήταν να τελειώσω το «ΤΕΙ αλεξίπτωτο» για να γίνω κάτι σωθήκαμε… Και το λέω τει αλεξίπτωτο γιατί απ’ ότι φαίνεται είναι η τελευταία επιλογή του απεγνωσμένου μαθητή, από σπόντα θεωρητικής κατεύθυνσης, που μπορεί και να τον ενδιαφέρει λίγο παραπάνω από το τει ζαμπονοκοπτικής…  Πες ότι έχω έρθει για να δημιουργήσω μυαλό… Κάτω από ποιο σύστημα; Κοντεύουν Χριστούγεννα ρε τομάρια και εγώ κάνω μόνο αγγλικά και χρήση υπολογιστών που να πάρει….

S-O-N-G for the article! click here!

Choices...

Και κάπως έτσι οι μέρες κυλούν, και ο κόσμος στον οποίο καλούμαι να προσαρμοστώ αλλάζει συχνά τις όψεις του προσώπου του. Θέλω να δέσω τα πόδια μου με ρίζες γερές και αδάμαστες, μα κάθε φορά που λέω να μπλέξω τα σχοινιά μοιάζει να ζωντανεύουν. Το πιο όμορφο πράγμα που μου έχει συμβεί; Το σπίτι μου. Είναι τόσο όμορφο, καθαρό, τακτοποιημένο, με έπιπλα που αποπνέουν εμένα, και όχι τον προηγούμενο ενοικιαστή, ή τη μητέρα μου. Όταν θέλω, κάνω βόλτα στο πάρκο δίπλα στη πλατεία και με λούζει ο ήλιος. Εκεί ανακαλύπτω κομμένους κορμούς δέντρων, ντυμένους μανιτάρια, και δέντρα πανύψηλα που σου δίνουν το παρόν κάθε φορά που ρίχνουν και ένα ακόμα από τα λιγοστά τους φύλλα στο χώμα. Εδώ ο κόσμος μοιάζει αλλιώτικος. Κι όμως. Ο κόσμος είναι αλλιώτικος σε κάθε γωνιά. Σε κάθε γειτονιά. Επιμένω πολύ τον τελευταίο καιρό, συνειδητά ή ασυνείδητα να λέω στον εαυτό μου, «είσαι χαρούμενη από επιλογή».  Δεν είναι συγκυρίες, τύχη, κοινωνία, ή υπόβαθρο. Είναι επιλογή. Έχω τις απόψεις μου, θα διαφωνήσω με ανθρώπους, θα αγανακτήσω με γεγονότα, θα λυπηθώ με εξελίξεις, όταν όμως φύγει η στιγμή που τα αφορά όλα αυτά είμαι και πάλι ένα χαρούμενο κορίτσι. Όλα λοιπόν, βαίνουν καλώς.

 S-O-N-G for the article! click here!