Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα alone. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα alone. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

H Tέxνη Tou

Γυρνάω το κορμί μου κάτω απ'τα σκεπάσματα... Τα δάχτυλά του γλιστράνε στο γοφό μου και απομακρίνονται ασυνείδητα... Έρχομαι πιο κοντά. Είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο. Τραβάω τα σεντόνια. Τον φιλάω στη μύτη πεταχτά λες και κάνω αταξία. Ανοίγει τα πρησμένα από τον ύπνο μάτια του, με τραβάει πιο κοντά, ανασαίνει στο λαιμό μου, μυρίζω τα μαλλιά του. Ερωτευόμαστε. Μπλέκω τα χέρια μου και τραβάω το κεφάλι του πάνω μου, σαν να λέω είναι δικός μου... "Νιαουρίζω."
Μου τραβάει τα μαλλιά, σαν να λέει είμαι δικιά του . Ανατριχιάζω. Σηκώνω το πόδι μου πάνω στο δικό του και εκείνος σαν ανταπόδοση με αρπάζει και μου γλυκαίνει το λαιμό. "Αχ..."
Γυρνάω ανυπόμονα... Πιάνει τα χέρια μου πίσω από τη πλάτη μου, με φιλάει στην ωμοπλάτη, με δαγκώνει, με σφίγγει, τρέμω (!) σαν χορδή από κιθάρα που με βασανίζει ηδονικά στο ρυθμό του.
Αρχίζει να κατεβάζει το καβάλο μου, λες και ξετυλίγει κάποιο λαχταριστό γλυκο. Με χαϊδεύει προκλητικά. Τεντώνομαι προς το μέρος του με νάζι. Παρακακολουθώ τον εαυτό μου να απολαμβάνει το αγγιγμα του. Ακούγεται το πρόστυχο γελάκι του στα αυτιά μου, καθώς μου πιπιλάει το λοβό. Γλύφει τα δάχτυλά του και αγγίζει το στέρνο μου, αφήνοντας μία αύρα επιθυμίας. Γραπώνω με τα νύχια μου το χέρι του, σαν γατί που βρήκε αυτό που θέλει, και το φέρνω ανάμεσα στα στήθια μου. Τρυπώνει μέσα από το ρούχο και παίζει με τον αφαλό μου γαργαλιστικά. "Μη!" 
Μ'αρπάζει στο άκουσμα αυτής της λέξης και ανεβαίνει πάνω μου σαν κυριαρχικό λιοντάρι. Τα σεντόνια πέφτουν. Κρατάει το λαιμό μου, ανεβαίνουν οι παλμοί στο πρόσωπό μου, η ανάσα μου κοντεύει να κοπεί, υποκύπτω. Απλώνω τα χέρια μου και αφήνω τις γρατζουνιές μου στο κορμί του. Πιάνει τα χέρια μου και τα σηκώνει ψηλά. Οι καρποί μου κλειδώνουν μες τις παλάμες του. Πυρετός! Αρχίζει να με τσιμπάει με τα δόντια του δημιουργώντας κόκκινα σημάδια. Έχω γίνει ο καμβάς του, δέχομαι κάθε δημιούργημα του πάνω μου, να νιώθω τη τέχνη του στο κορμί μου. Βαριανασαινω και σφίγγω τις γροθιές μου δυνατά! Μπιγω τα νύχια στις παλάμες μου και απότομα ξυπνάω.
Είμαι ιδρωμένη. Είμαι στο κρεβάτι.
Πιάνω το φλιτζάνι του καφέ και αναρωτιέμαι... that somebody...



Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Not to be trusted...

I am the kind of girl that trusts. I do trust people. I love human kind even if they've proved me, and still do, that i shouldn't be so blind. At least not in matters that have to deal with my emotions. At least not in issues that are able to hurt my insides. Well, if there are any insides left, i do trust, but only through time.  And it hurts even more when after that time passes, they prove you wrong.
I am the kind of girl that some times people trust. Sometimes people don't enjoy just using her, and look at her cute cover, but all they want is to give to that girl their hearts, their insides, and discover her mind and soul as well. Probably, too early, but they do.
Many times i have proved all those people wrong. They shouldn't trust me. Not as fast as they did anyway. I have quite too many examples of that kind of people that joined my life the last couple of months and i hurt them. And not just a little scratches, i can assure you.
Most of them, i really wanted to keep them in my life. Some of them, i felt some strong emotions for. Very few of them i still got communication. But to none of them i can say that i reacted the way it would be fair to react. I feel guilty, and that i hadn't been fare.
I don't know what I want, and I have to figure it out fast enough not to hurt anyone further... I need time. But not too much. Not too little. I need to get to know someone before we get to the "feelings" part of the story. And I need to get to the "feelings" part just in the moment you have actually some memories with the other person, and you have started to get to know each other.
I guess i am confused. But so were they...