world Vs My world

Υπάρχουν του κόσμου οι φυλές, σε αυτό το πλανήτη, ανά είδος ύπαρξης. Ανάλογα τη προσέγγιση και την τοποθέτηση θα βρεις λογιών λογιών ανθρώπους. Κατηγοριοποιημένους ανά χρώμα, ανά φύλο, ανά πολιτικές πεποιθήσεις, ανά σεξουαλικές προτιμήσεις, ανά... ανά.. ανά...

Για μένα υπάρχουν δύο υποκατηγορίες στην οποία υπάγονται όλοι οι άνθρωποι.

Ο τρόπος διαχωρισμού σε ποιο από τα δύο μέρη ανήκει κάποιος, συμπεραίνεται ανάλογα με τη νοοτροπία και τη στάση που έχει απέναντι στη ζωή. Η πρώτη φυλή συμπεριλαμβάνει τους ανθρώπους που πιστεύουν πως είναι θαυμαστά όντα, με μοναδικές δυνατότητες. Η άλλη, αφορά εκείνους που πιστεύουν πως για ότι τους συμβαίνει φταίει συνήθως κάποιος εξωτερικός παράγοντας, τον οποίο δεν μπορούν να τον επηρεάσουν.

Η πρώτη φυλή ονομάζεται αγαπητοί άνθρωποι. Είναι εκείνοι που όταν έχουν κάποια ευχάριστη κατάσταση στη ζωή τους, χαίρονται, την εκτιμάνε και προσπαθούν να την απολαύσουν. Κάνουν πράγματα για να διατηρήσουν τα όμορφα και αντίστοιχα κάνουν πράγματα για να αλλάξουν ότι δεν τους αρέσει. Είναι κύριοι του εαυτού τους.

Η δεύτερη φυλή ονομάζεται μουντοί άνθρωποι. Είναι εκείνοι που σαν ζήσουν κάτι όμορφο, τρέμουν μην το χάσουν. Προσπαθούν να εξασφαλίσουν ότι δεν θα φύγει και αν υπάρξει κάτι κακό μουρμουράνε και μιζεριάζουν με ευκολία. Είναι εξαρτημένοι από το περιβάλλον τους.

Όλοι μας έχουμε στοιχεία και από τις δύο φυλές, η κύρια κατεύθυνση όμως με την οποία ζει κάποιος είναι πολύ ξεκάθαρη και συγκεκριμένη.

Εσύ, σε ποια φυλή ανήκεις?

S-O-N-G for the article! click here!

Temtation...

Temtation of lust...

Με πήρε στα χέρια του.
Σχεδόν δεν μπορούσα να ανασάνω. Άγγιξε τη πλάτη μου απαλά με τα παγωμένα δάχτυλά του. Το σώμα μου τραντάχτηκε πάνω του. Τράβηξε το ύφασμα με ηρεμία. Σαν να σέρβιρε κρασί σε ένα κολονάτο ποτήρι. Έχυσα τα μαλλιά μου στους ώμους του. Τα κράτησε σφιχτά μες τη παλάμη του σαν να μ'είχε δεμένη με λουριά. Έφερε το πρόσωπό του στο λαιμό μου και μύρισε τ' αρώματά μου. Ταξίδεψε το χέρι του στο πόδι μου...
Μ'έφερε να καθίσω με τη πλάτη μου εκτεθειμένη σ'εκείνον καθώς ακουμπούσα το στήθος μου στη πλάτη μιας ξύλινης καρέκλας... Κατέβασε τη φούστα μου χαμηλά... Τόσο ώστε να φαίνονται τα λακκάκια στη μέση μου... Ύστερα με δάγκωσε απαλά στο πλευρό μου... Γράπωσα τη φούστα μου και ανασήκωσα τον ώμο μου αυθόρμητα κλείνοντας τα μάτια...
Μετά, τα φώτα έσβησαν

S-O-N-G for the article! click here!

One second please...

One second please...
Πείτε μου παρακαλώ....
Όταν γνωρίζεις κάποιον, κάποια... Τι κρητήριο χρησιμοποιείς? Με ποια λογική τους θες ή τους απορρίπτεις από τη ζωή σου?
Μία φίλη, μία σχέση, ένας -κάποιος- εραστής...
Είσαι ικανός να βάλεις τα κατάλληλα κρητήρια; Είσαι σίγουρος πως έχεις τα σωστά;
Για μένα κρητήριο είναι το τι αισθάνομαι με κάποιον. Βέβαια διόλου σταθερό, γιατί πότε είναι πάνω πότε είναι κάτω, και πολύ εύκολα επηρρεάζομαι από νέα πληροφόριση. Παρόλαυτά, σημείο κλειδί είναι ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη. Ένα ζευγάρι απαραίτητο για κάθε συναναστροφή....

 

S-O-N-G for the article! click here!

Not to be trusted...

I am the kind of girl that trusts. I do trust people. I love human kind even if they've proved me, and still do, that i shouldn't be so blind. At least not in matters that have to deal with my emotions. At least not in issues that are able to hurt my insides. Well, if there are any insides left, i do trust, but only through time.  And it hurts even more when after that time passes, they prove you wrong.
I am the kind of girl that some times people trust. Sometimes people don't enjoy just using her, and look at her cute cover, but all they want is to give to that girl their hearts, their insides, and discover her mind and soul as well. Probably, too early, but they do.
Many times i have proved all those people wrong. They shouldn't trust me. Not as fast as they did anyway. I have quite too many examples of that kind of people that joined my life the last couple of months and i hurt them. And not just a little scratches, i can assure you.
Most of them, i really wanted to keep them in my life. Some of them, i felt some strong emotions for. Very few of them i still got communication. But to none of them i can say that i reacted the way it would be fair to react. I feel guilty, and that i hadn't been fare.
I don't know what I want, and I have to figure it out fast enough not to hurt anyone further... I need time. But not too much. Not too little. I need to get to know someone before we get to the "feelings" part of the story. And I need to get to the "feelings" part just in the moment you have actually some memories with the other person, and you have started to get to know each other.
I guess i am confused. But so were they...

S-O-N-G for the article! click here!

Fussy part...

The part between "what you want" and "trying to get it" can get fussy sometimes. To me this happened once more, when everything i ever wanted were just about to be conquered, or at least that's what i thought. At a moment that my problems were so small just like "where am i going to live?" or something. Well, okay that's not so little but... the thing is that the moment that i solved this little problem of "where i am going to live" everything else fall apart.. Altogether! Just like if they were paper towels in a rainy day at the yard of a beach house... Personal life, Social life, Professional life, Family, Finance, and at the end of all these epic disasters (which come up exactly on this row), i end up with a shitty "me with my self" life and also some annoying health issues...

So in order of all these, here are the following pictures as also the "article's song".

"I might seem strong, but I break."






"Right now, my life is a mess."

. 

"I'm not alright, okay? Are you satisfied? I'm not alright."

S-O-N-G for the article! click here!

Puzzle...

Ακούω τη φωνή του, καταλαβαίνω τις σκέψεις του... Νομίζω πως νιώθω τα πράγματα που τον απασχολούν, but that's not just it. Ξέρεις ο Β.Α. είναι ένας άνθρωπος παράξενος... όπως είμαι και εγώ. Το θέμα με εμάς είναι πως το timing μας έκατσε πολύ καλά. Είμαι σε θέση να τον "δώ". Οι παραξενιές  μου έχουν εξατμιστεί, σαν το αλκοόλ από τη μπλούζα του Σαββατόβραδου μέσα στον ξέφρενο χορό του έρωτα. και... Ναι είμαι ερωτευμένη μαζί του, αλλά κάθε μέρα και κάθε νύχτα και κάθε στιγμή κάνει πράγματα που με βυθίζουν όλο και πιο πολύ σε αυτό το ερωτικό ποτάμι. Ανοίγει τα παράθυρα του νου και της καρδιάς του, ένα ένα κάθε φορά, κάνοντάς με να συνθέτω ένα παζλ στο ασυνείδητο μου, για εκείνον(!). Ένα παζλ που τα περισσότερα κομμάτια τα έχω ήδη χειροτεχνίσει, σε ασπρόμαυρες αποχρώσεις μόνη μου. Έρχεται λοιπόν εκείνος και βάζει χρώματα και μου λέει: "ναι, έτσι όπως τα φαντάστηκες είναι τα πράγματα". Ένας γίγαντας, είναι ένα παιδί και αυτό το παιδί, είναι για μένα ο κόσμος μου όλος. Αν θα μπορούσα να κάνω μία ευχή? Όλες οι ευχές που θα μπορούσα να κάνω υπάρχουν στην ύπαρξή του, μα λίγο πριν ο φόβος πλησιάσει θα ευχηθώ να μην έρθει ποτέ. Και κάπως έτσι θα πάρω όλα τα χρώματα του ανέμου να μας ντύσω. Κ' ύστερα... σ'αγαπώ.

S-O-N-G for the article! click here!