Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα hand. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα hand. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

Mother's Day

Μαμά, κάθε βήμα της ζωής μου το κάναμε παρέα. Στην αρχή διάλεγες εσύ τα μονοπάτια που θα ακολουθήσουμε, σιγά σιγά όμως με έβαζες και εμένα στο παιχνίδι. Ήσουν εκεί να μου δείχνεις τα όμορφα πράγματα που συναντούσαμε στη διαδρομή μας και με μάθαινες να επικεντρώνομαι σε αυτά. Να καλωσορίζω κάθε τι που μου φέρνει η ζωή, και να προσπαθώ να δω πέρα από το φαίνεσθαι.
Και αν έχανα την ισορροπία μου, πάντα μου κράταγες (και ευτυχώς ακόμα το κάνεις) το χέρι, να επανέλθω στο κέντρο μου. Ήμουν ελεύθερη να σμιλευτώ στην αγκαλιά σου, κάτω από τις αξίες και την ηθική που μου μετέφερες. Ήμουν ελεύθερη να εκφράσω τον αυθορμητισμό μου, κάτω από την αποδοχή και το σεβασμό που μου έδειχνες.
Σήμερα, ίσως να μην βρίσκομαι ακόμα κάτω από τις φτερούγες σου, και να δοκιμάζω να βρω τον δικό μου τρόπο να πετάω, το πέταγμά μου όμως είναι κοντά σου. Είμαι ευγνώμων που υπάρχεις στη ζωή μου σαν φίλη, μα είμαι ευλογημένη που σε έχω μητέρα!
Χρόνια πολλά μανούλα. Σ'αγαπώ!


Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Η aλλaγμένη γνώση...

Κι αν ακόμα ήξερα τι θα επακολουθούσε;
Δεν ξέρω αν τα ίδια βήματα θα έκανα στη διαδρομή μου,
αν ήξερα, θα ήταν ένα αλλιώτικο μάθημα που θα έπρεπε να πάρω
και δεν νομίζω να έκανα τις ίδιες επιλογές...

Καμιά φορά εύχομαι να ήξερα...
Μα και αν ήξερα, και έφτανα σε ετούτο το σημείο,
πιο έντονο και πιο βαθύ θα ήταν το μάθημά μου,
για να θυμάμαι άλλη φορά τη γνώση που έχω ήδη.

Ίσως είναι καλύτερα που δεν ξέρω,
θα με έπιανε καημός να σκονταύτω ενώ ξέρω.
Τώρα όμως, θέλω να ξεγράψω ότι έμαθα,
ότι με έμαθαν, ότι γνώρισα, και ότι ξέρω.

Εύχομαι να μάθω χωρίς να πάθω
γιατί πια μπορώ να πω πως ξέρω να το εκτιμώ.
Να αγαπάω και να αγαπιέμαι!
Ελεύθερη από κάθε τι πικρό και ανεκπλήρωτο.

Είναι θείο δώρο να μπορώ να ταξιδεύω στης αγκαλιάς σου τα όνειρα...
Ευχαριστώ για αυτό που ζω.
Εύχομαι να μάθουμε χωρίς να πάθουμε...
Το ομολογώ, Σ'αγαπώ!


Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Calling touch...

Calling touch and then we are moving...
And the moving went along in the rhythm of the music. Yes. It's dancing how they call it. But it felt more like he took me to this trip, that only birds that fly can go. His wings took my heart, his arms took my mind, a dance like a theatrical play without actors, but just our elegant selves naked of regrets.
And then, there was a date. A date you could never translate it the right way. There was no date, it was just us. Lots of magic dust flowing around us. There was this chocolate taste, like drug, inspired our souls. The air smell like candy. We heard a song.
Cultures, languages, lips, breaths. It all mixed up under a moonlight of tenderness.
You know how it feels? It's almost like safe love. Like it could ever exist such a thing.
Dreams. Trust. Fairytales. It was a messy whisper inside my head, between lust and desire, connection and emotions. Grabbing. Biting. Scratching. Flawless eye contact that drives you crazy in a deeper sinful madness of the leader, just because you go on following the same insane steps. Wrong or right, would it matter? No conclusion, just a vision of a deja vu.


Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Puzzle...

Ακούω τη φωνή του, καταλαβαίνω τις σκέψεις του... Νομίζω πως νιώθω τα πράγματα που τον απασχολούν, but that's not just it. Ξέρεις ο Β.Α. είναι ένας άνθρωπος παράξενος... όπως είμαι και εγώ. Το θέμα με εμάς είναι πως το timing μας έκατσε πολύ καλά. Είμαι σε θέση να τον "δώ". Οι παραξενιές  μου έχουν εξατμιστεί, σαν το αλκοόλ από τη μπλούζα του Σαββατόβραδου μέσα στον ξέφρενο χορό του έρωτα. και... Ναι είμαι ερωτευμένη μαζί του, αλλά κάθε μέρα και κάθε νύχτα και κάθε στιγμή κάνει πράγματα που με βυθίζουν όλο και πιο πολύ σε αυτό το ερωτικό ποτάμι. Ανοίγει τα παράθυρα του νου και της καρδιάς του, ένα ένα κάθε φορά, κάνοντάς με να συνθέτω ένα παζλ στο ασυνείδητο μου, για εκείνον(!). Ένα παζλ που τα περισσότερα κομμάτια τα έχω ήδη χειροτεχνίσει, σε ασπρόμαυρες αποχρώσεις μόνη μου. Έρχεται λοιπόν εκείνος και βάζει χρώματα και μου λέει: "ναι, έτσι όπως τα φαντάστηκες είναι τα πράγματα". Ένας γίγαντας, είναι ένα παιδί και αυτό το παιδί, είναι για μένα ο κόσμος μου όλος. Αν θα μπορούσα να κάνω μία ευχή? Όλες οι ευχές που θα μπορούσα να κάνω υπάρχουν στην ύπαρξή του, μα λίγο πριν ο φόβος πλησιάσει θα ευχηθώ να μην έρθει ποτέ. Και κάπως έτσι θα πάρω όλα τα χρώματα του ανέμου να μας ντύσω. Κ' ύστερα... σ'αγαπώ.