real romance

Δεν ξέρω πως έγινα ρομαντική. Αλλά είμαι. Ποτέ δεν μου άρεσε να λέω αγριάδες με ύφος αγαπησιάρικο κι ούτε ήθελα να μιλάω βρώμικα. Αν ένα λουλούδι είναι όμορφο δεν λέω βλακείες. Ανήκω στην κατηγορία του ρομαντισμού; Αν λέω κάτι που ισχύει σημαίνει πως είναι ρομαντικό; Γιατί είμαι προπάντων ρεαλίστρια και έχω τσαγανό. Αν κάτι δεν μ'αρέσει, θα το πω  ευθέως και χύμα. Μα αν κάτι μ'αρέσει θα του δώσω προσοχή! Θα προσθέσω λίγη αστερόσκονη, ακτίνες από το ηλιοβασίλεμα και άρωμα από γιασεμί. Γιατί είναι κάτι όμορφο και δεν θέλω να τελειώσει. Γιατί μάλλον είμαι ρομαντική και γιατί το ωραίο δεν θέλω να το προσπεράσω με τον ίδιο ρυθμό που προσπερνώ κάτι άσχημο.

Βαρέθηκα. Αυτούς που ξυνίζουν το πρόσωπό τους όταν δουν ένα ζευγάρι στο δρόμο να φιλιέται ή να περπατά χέρι χέρι. Βαρέθηκα αυτούς που δείχνουν ενδιαφέρον για το ποιος χώρισε με ποια ή ποιος τσακώθηκε.

Είμαι ρομαντική, αν και θα ήθελα να 'μουν απλά ρεαλίστρια.

Ps.

απορρίπτουμε την ομορφιά ενώ προσπαθούμε να ζήσουμε μέσα της...

μοιάζει σαν ένα όμορφο τραγούδι, με άσχημους στίχους.

σαν ένα ωραίο βίντεο με άχαρους πρωταγωνιστές.

S-O-N-G for the article! click here!

Το ρολόι

Κοιτάζω το ρολόι στο χέρι μου.

Είναι το δικό σου ρολόι.

Το κοιτώ και θυμάμαι πως πάντα,

το φοράς στο δεξί,

ενώ εγώ στο αριστερό.

Θυμάμαι, πως το βασανίζεις,

όταν αλλάζεις τις ταχύτητες στο αμάξι.

Θυμάμαι, πως μπλέκεται,

στα μαλλιά μου, όταν αγαπιόμαστε.

Κοιτώ το ρολόι σου στο χέρι μου

και μετρώ τα λεπτά να σ'το δώσω πίσω.

Να στο δώσω πίσω για να σε δώ.

Μετρώ τα λεπτά για να σε δώ.

Κι όταν σε δω,

θα το παρακαλέσω να παύσει.

Ο χρόνος να μην κυλά για λίγο,

ή για πολύ.

Για να είμαστε μαζί για λίγο παραπάνω,

ή για πολύ παραπάνω.

Και αν δεν μπορέσει να παύσει...

θα κάνω τα πάντα να σε δώ ξανά.

S-O-N-G for the article! click here!

mumbling for love...

Δεν έχουν τελειωμό απόψε οι σκέψεις. Nιώθω τη κούραση να έχει κάτσει στις γωνίες των ματιών μου, αλλά ο νους μου δεν καταλαβαίνει. Θα κεντήσω σήμερα, μου λέει αποφασιστικά, τις πτυχές του έρωτα που νιώθω. Γιατί με πλημμυρίζει αυτό που μας συμβαίνει και παρασέρνει την ύπαρξη μου μόνο δίπλα σου. 

Φτιάχνω διαδρομή και νιώθω να σε αγκαλιάζω και να χώνω τη μουσούδα μου εκεί, ανάμεσα στην ωμοπλάτη και το σβέρκο σου, που τόσο λατρεύω να δαγκώνω ανακατεμένα με φιλιά μου. Και κλείνοντας τα μάτια να φέρω την εικόνα πιο ζωντανή στο παρόν, το τρυφερό σου χάδι πασπαλίζει τα πλευρά μου, το στήθος και τα μαλλιά μου.
Δάκρυα έρωτα κυλάνε στο σεντόνι. Κοιτάζω το σημάδι και μου θυμίζει εκείνο που αφήνει ο ιδρώτας του κορμιού σου μετά το πάθος. 

Απλώνω τα δάχτυλα μου στο πρόσωπο μου, σαν να προσπαθώ να μιμηθώ το δικό σου άγγιγμα. Το χάδι σου, έχει δική του ταυτότητα. Έχει μια νοσταλγική χροιά με μια υπόνοια δισταγμού, τόσο αμυδρή, που σχεδόν μοιάζει με μαγευτική σαγήνη. Κάθε βράδυ το νοσταλγώ. 

Τα βράδια όμως που ενωνόμαστε θέλω να σου προσφέρω με τόση λαχτάρα τα δικά μου χάδια. Να χαρτογραφήσω στο μυαλό μου κάθε σημάδι του κορμιού σου, να σου χαρίσω όλο τον έρωτα! 

Νιώθω τον έρωτα σαν να γαργαλαει τις παλάμες μου και θέλει να σου δοθεί ολοκληρωτικά σε κάθε επαφή. Σε αποζητάνε οι παλάμες μου, το καταλαβαίνεις; βαλε με το νου σου τι συμβαίνει τότε στη καρδιά...

Η καρδιά δεν σε νοσταλγεί Γλυκιε μου. Η καρδιά μου είναι μαζί σου. Ξεμπλέχτηκε από τα στήθη μου και μου ζήτησε να την κάνω δική σου. Στην έδωσα με απόλυτη ευχαρίστηση. 

Στην έδωσα γενναιόδωρα με τις πρώτες ενδείξεις, πως όντως όχι μόνο θα την προσέχεις, μα θα την αγαπάς. Κι έτσι κάθε φορά που συναντιόμαστε οι χτύποι της καρδιάς μου ανηφορίζουν το ρυθμό τους. Και κάπως μου φαίνεται πως και η δική σου καρδιά χορεύει εξίσου...

S-O-N-G for the article! click here!

Έπαθα - Έρωτα

Το κατάλαβα όταν συνέβη κάτι στη δουλειά, και σχεδόν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νου ήταν τι θα έλεγε εκείνος αν ήταν εκεί.
Βλέπω τις ενδείξεις στη καθημερινότητά μου. Ψωνίζω στο σούπερ μάρκετ και διαλέγω πλέον πράγματα που θα άρεσαν και σε εκείνον. Θα κοιμηθώ μόνο στη μεριά μου στο κρεβάτι, περιμένοντας με δίψα το βράδυ που θα υπάρξει το κορμί του και στη δική του μεριά.
Με έχει κάνει να νιώθω τυχερή που υπάρχει στη ζωή μου. Με έχει κάνει να πιστεύω πως αξίζει.
Θέλω πρώτα για μένα αυτόν τον άνθρωπο, που αξίζει, να τον έχω δίπλα μου. Και όταν τον έχω δίπλα μου, τον έχω ψηλά. Δεν υπάρχουν σκιές όταν δυο άνθρωποι σέβονται και αποδέχονται ο ένας τον άλλο. Οι ορίζοντες μας αν και διαφέρουν σε σκηνικά και τοπία, ταιριάζουν ιδανικά υπό το πέπλο των ίδιων χρωματισμών. Σαν δυο κορμιά αγκαλιασμένα στο ίδιο κρεβάτι, μόνο φως τα τυλίγει και λάμπουν από έρωτα.
Βάζω τις λέξεις στη σειρά, κι όποια παρομοίωση και να εφεύρω με το νου μου, ωχριά μπροστά στην έπαρση της θύμησης του. Σε κάθε του άγγιγμα νιώθω να ανοίγω σαν λουλούδι τα πέταλά μου. Σε κάθε άκουσμα της φωνής του νιώθω το μυαλό μου να χαίρεται χωρίς να σκέφτεται, αγνή χαρά. Και όταν με λέει δική του, τότε η ανάσα μου σταματάει για λίγο, και η καρδιά μου τραντάζεται μέσα στο στήθος μου σαν να θέλει να βγει και να τον αγκαλιάσει.
Κάθε φορά θέλω να είμαι καλύτερη. Θέλω να βλέπω τον εαυτό μου στο καθρέφτη και να λέω "μπράβο σου, είσαι υπέροχη και αυτό που ζεις, σου αξίζει".
Παραδίνομαι σε μία παύση του χρόνου. Δεν υπάρχει κόσμος, δεν υπάρχει ύπαρξη. Έπαθα έρωτα.

S-O-N-G for the article! click here!

Φτερωτά μακροβούτια!

Υπάρχει ένα κενό. Ένα κενό που ξεκινάει από το νου και οι απολήξεις του φτάνουν ως το κέντρο του θώρακα.

Σκέψεις που πηγαινοέρχονται στη βροχή και αφήνουν πατημασιές λάσπης στο καθαρό χαλί μου. Δημιουργούν ένα αχανές ρεύμα σύγχυσης που δυσκολεύομαι να διαχειριστώ, και απλά το αφήνω να αλωνίζει ανεξέλεγκτα. Μία ακαταστασία σε συσκευασία ενθουσιασμού και ανυπομονησίας. Η κορδέλα είναι πουά. Πάντα μου άρεσαν αυτά τα χαρούμενα χρώματα, με λευκές βούλες σε κορδέλες ή και κούπες του καφέ. Βέβαια τώρα ο καιρός υποστηρίζει άνετα ζεστή σοκολάτα και σκυλίσιες αγκαλιές. Ο χρόνος πάλι δεν το υποστηρίζει. Τι τον έπιασε και τρέχει έτσι ξαφνικά? Από τη μία μου αρέσει, γιατί όσο πιο πολύ τρέχει, τόσο πιο παρελθόν γίνονται όλα όσα είχαν υπάρξει. Από την άλλη... Από την άλλη δεν προλαβαίνω να γευτώ αυτή τη ζεστή σοκολάτα παρέα με το σκύλο μου. Οι σταγόνες χτυπούν το τζάμι στο παράθυρό μου, σαν να μου λένε κοίταξέ μας, χορεύουμε για σένα...

Κι όμως, το κενό. Αυτό το κενό υπενθυμίζει πως δεν θα έπρεπε να υφίσταται. Σκεπάζεται προσωρινά με κάποιες ρομαντικές σκέψεις, και οι απολήξεις μοιάζουν πιθανό να μετριάζονται κατά πολύ. Μα το κενό συνεχίζει να υπάρχει. Το γυροφέρνω στο δωμάτιο, αλλάζοντας θέση στα έπιπλα. Κάτι μου μπλοκάρει την κατανόηση της κατάστασης, και έτσι ανακαινίζω τη σειρά τους.

Όχι, το κενό δεν δημιουργήθηκε από κάποιον έρωτα. Άλλωστε όλοι ολόκληρα είμαστε που προσπαθούμε να βρούμε συνοδοιπόρο στο χάρτη της εξέλιξης. Το κενό πηγάζει από μένα. Αφήνω τα χέρια μου να γλιστρήσουν στην αντανάκλαση του καθρέφτη μου... Διαλογίζομαι με τον εαυτό μου. Τι θες; Διάλεξε τι θες και κάνε το, λέω με τα μάτια. Έχεις ακρωτηριάσει την ύπαρξή σου για ακόμα μία φορά: Σκέφτεσαι υπερβολικά, δρας ελάχιστα. Βήχω για λίγο.

Αφήνω το χρόνο να πρωταγωνιστήσει στη δική μου ζωή. Υπνωτίζομαι από το πόσο όμορφα τα καταφέρνει. Όχι για πολύ. Φτερωτά μακροβούτια μες τη ψυχή μου αποδεικνύουν πως μόνο όταν καβαλικεύω τη ζωή νιώθω γεμάτη. Ναι, η ζωή είναι ένα ζωηρό άλογο.

S-O-N-G for the article! click here!

Απλά...

Θλίψη λες και η βροχή έμπαινε μες στο σπίτι. Το άρωμά του έχει χαθεί πια απ'τη ζακέτα του. Εκείνος έσβησε από την καθημερινότητά μου, σαν μία φωτογραφία στο κινητό που απλά πατάς διαγραφή και δεν επανακτάται. Και ας μου κόβεται η ανάσα κάθε φορά που στο ραδιόφωνο παίζει το τραγούδι του. Εκείνο που είχα βάλει για δικό του ήχο κλήσης στο κινητό.
Τα πράγματα του καθενός επέστρεψαν στο κάτοχό τους και εγώ αλλαγμένη, από τότε που γνωριστήκαμε μέχρι σήμερα, έχω συνδέσει ασχολίες μου με τη μορφή του.
Μου στοιχειώνει τη σκέψη σαν πιπέρι στο φαγητό, που λίγο παραπάνω και σ'έκαψε. Μας κόπηκε η όρεξη... Μας κόπηκε και ο έρωτας. Έσπασε ο έρωτας. Έσπασε και δεν νοιάστηκε κανένας...
Ούτε και εγώ. Γιατί ίσως ξεχάσω... Και όταν συμβεί αυτό, απλά, δεν θα με νοιάζουν τα λόγια που ειπώθηκαν, τα όνειρα που σχεδιάστηκαν, τα αγγίγματα που ενώθηκαν, τα βράδια που αναφώνησαν, τα χαμόγελα που χορεύτηκαν, τους εγωισμούς που τσακώθηκαν, τις ζήλιες που κυρίευσαν, τις αμφιβολίες που κυριάρχησαν, τις ανασφάλειες που μας σκότωσαν. Όλα αυτά θα ξεχαστούν, απλά.
Ρομαντικός, τρυφερός και ερωτευμένος... Eκείνο το βράδυ στη παραλία, με το τριαντάφυλλο, τις φράουλες, τη σαμπάνια... Τι και αν δεν είχαμε φράουλες εγώ τις γεύτηκα κάτω από τα αστέρια με περίσσια όρεξη και λαχτάρα. Τον λάτρεψα για μια οφθαλμαπάτη που μ'έκανε απλά να πιστέψω. Και για ακόμα μία φορά με τα εργαλεία που μου δόθηκαν είπα να εξιδανικεύσω το ταίρι μου και ας ήταν να εθελοτυφλώ για λίγο.
Τόσο απλά.

S-O-N-G for the article! click here!

Con - fus - ion

Μπλεχτήκανε οι σκέψεις μας, οι αισθήσεις μας, οι μέρες μας...
Μέσα σ'αυτό, μέσα απ'αυτό γεννήθηκαν συναισθήματα... Δημιουργήθηκαν αγωνίες!
Και αυτές οι αγωνίες μ'έκαναν να θέλω να είμαι πιο "προσεκτική", πιο "καλή", πιο "όπως νομίζω πως θα του άρεσε περισσότερο".
Ποιος άλλωστε δεν τα κάνει αυτά; Ποιος, μικρός - μεγάλος, έμπειρος - άπειρος, άπαξ και τυφλωθεί με το μαντήλι του έρωτα, δεν αναζητά κάτι ακόμα να εκδηλώσει;
Το μυαλό μου έμοιαζε με ουρανό, που ανεξαρτήτως καιρού, αστραποβρόνταγε από σκέψεις που τρέχουν η μία μετά την άλλη. Κι όμως σε αυτή την αστραποβροχή, η λάμψη της δικής του σκέψης, έμοιαζε με ήλιος που γλυκαίνει τόσο τρυφερά. Και αν γαλήνη φέρνει η σκέψη του στο νου μου, τότε η αγκαλιά του έμοιαζε πυροτέχνημα φροντίδας. Αχ, και πως μου άρεσε να του χαϊδεύω το μέτωπο, και να κλείνει τα μάτια με αυτό το μαγευτικό μορφασμό "το απολαμβάνω", σαν γατί.
Ναι, ναι... Εγώ που άλλοτε πάλευα να μην ξανά αντικρίσω το νησί του έρωτα, να μην βαδίσω στις ακτές του... Βάδισα.
Και τώρα πάλι βρίσκομαι σ'έναν ακόμα ωκεανό. Δεν υπάρχει πια το νησί του έρωτα. Τουλάχιστον όχι το δικό μας, απλά όλα γράφτηκαν ενώ εξακολουθούσαν να είναι μπλεγμένες οι ζωές μας.

S-O-N-G for the article! click here!

Αλλαγές vs Επιλογές

Όσο με φοβίζουν οι αλλαγές, άλλο τόσο με συναρπάζουν. Μία αλλαγή σημαίνει πως κατευθύνεσαι προς μία άγνωστη κατεύθυνση. Πιθανόν να είναι καλύτερη, αλλά ίσως και όχι. Κάποιος κάποτε μου είπε: "τα πράγματα που σε φοβίζουν έχουν μία πιο ευχάριστη όψη αν ξέρεις πως να τα χρησιμοποιήσεις". Έτσι ο άλλοτε φόβος μου, πλέον γίνεται περιέργεια, αφού τίποτα δεν μένει ποτέ το ίδιο.
Ξέρω πως καμιά φορά γίνομαι ξεροκέφαλο γατί, που δεν θέλει  να κάνει μπάνιο. Μα συνήθως όταν το καλοσκέφτομαι και φωλιάζουν για λίγο οι σκέψεις στο μυαλό μου, δοκιμάζω μόνη μου να βραχώ.
Υπάρχουν στιγμές στη καθημερινότητά μου που με δυσκολεύουν αρκετά. Μα εκεί είναι που συνειδητοποιώ πως απλά χρησιμοποιώ λάθος τη κατάσταση. Το να κατανέμω συνειδητά ή ασυνείδητα λάθος το χρόνο ή τις προτεραιότητές μου αποτελεί ξεκάθαρα επιλογή μου, που μπορεί να αλλάξει. Σκέφτομαι λοιπόν πως "όταν αγαπάς τις επιλογές σου, αγαπάς τη ζωή σου"!

S-O-N-G for the article! click here!

Got me by surprise.!

Ο Αύγουστος για μένα ήταν ένας μήνας αναμονής. Ένας μήνας αδράνειας αλλά και ετοιμότητας συγχρόνως. Ωστόσω μέσα στο Σεπτέμβρη μπήκα σε διαδικασια δράσης και κινητοποίησης. Είχα αρνηθεί να παίξω στο παιχνίδι του έρωτα, προσπαθόντας να κερδίσω έδαφος σε άλλες αρένες της ζωής. Ένα τραγούδι όμως ηχεί μέσα μου αποδικνύοντας, πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει... ξάφνου έπεσε ένα ραβασάκι στα χέρια μου, εκεί που καθάριζα το βομβαρδισμένο από χαρτιά γραφείο μου, το οποίο έλεγε: "θυμήσου τι τραγούδι ψυθηρίζει το μυαλό σου, και αμέσως θα καταλάβεις σε ποιό μονοπάτι είσαι". Η αλήθεια να λέγεται. Τα τραγούδια που υποσινειδητα κρατάμε σε playlist στο μυαλό μας και όλο παίζουν σε επανάλληψη, είναι αυτά που εκφράζουν καλύτερα από κάθε τι άλλο τη κατάσταση που ζούμε εκείνη τη στιγμή. Τουλάχιστον σε εμένα, αυτό ισχύει. (όπως επίσης μπορείς να αλλάξεις τη διάθεσή σου από τη μουσική που ακούς) Και αναρρωτιέμαι πως από την άρνηση μεταφέρεσαι στην αποδοχή έτσι απλά.(;) Πως οι πρωτεραιότητες ανακατατάσσονται με τόση ευκολία και αναδιοργανώνουν τη διάταξη του μυαλού και της καθημερινότητας; Αλλάζοντας την οπτική γωνια των πραγμάτων και ρίχνοντας ένα ανοιξιάτικο χαμόγελο στα γεγονότα, που είναι σίγουρα ταιριαστο με τον καιρό αλλά όχι με το φθινόπωρο,έτσι απλά διαπιστώνω... Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο!
Ο δικός μου, είσαι εσύ! (Π.Ρ.Κ.)

S-O-N-G for the article! click here!

Denial

Τον κοίταξα κατάματα. Μέσα από τα μάτια του προσπάθησα να δω τι κρύβει στο μυαλό του... Τι νιώθει στη καρδιά του. Και ακόμα και αν δεν κατάλαβα, δεν μ' ένοιαξε και τόσο. Άλλωστε έχω διαλέξει μονοπάτι. Είμαι εκεί που οι ταμπέλες δείχνουν "no love for me, thank you very much" ή "feel no love, or else run". Αρνούμαι να ερωτευτώ. Δεν το αντέχει ο οργανισμός μου. Αυτή η ζαλάδα που περιμένεις το καλημέρα εκείνου. σε ένα μπερδεμένο sms ανάμεσα στις επαγγελματικές αναπάντητες, ή αυτή η ζαχαρώδης χαρά που σε πιάνει όταν σου λέει να βγείτε, και παρόλο που δεν έχεις κενό στο πρόγραμμά σου, στραμπουλίζεις τις ασχολίες σου για να δημιουργήσεις καμιά ωρίτσα για "εσάς". Όχι, η ζωή μου δεν ανέχεται έρωτες αυτή τη στιγμή. 

Να μου συμβεί τίποτα αξιόλογο δηλαδή και να μην έχω κολλητή να τα πω, χαχα. (Χ.Κ. για σένα λέω που μου λείπεις) 

Είναι περισσότερο που αφήνεις τον εαυτό σου... χαλαρώνεις τα ηνία. Βάζεις να φτιάξεις το καφέ και χύνεται καθώς τον σκέφτεσαι. Διαβάζεις αυτές τις μικρές λεξούλες "μου λείπεις" που είναι τελείως χαζές γιατί πότε πρόλαβε να του λείψεις, και νιώθεις λες και κέρδισες το λαχείο. Και όχι οποιονδήποτε αριθμό... όοοχι, μα τον πρώτο αριθμό παρακαλώ γιατί τελείως ανεξήγητα σου λείπει και εσένα, αποπνιχτικά κάτω από τα σκεπάσματα χωρίς παραδοχή.! Αυτό που ότι κοτσανούλα και να σου πει, εσύ χαχανίζεις λες και αυτός έχει πάρει μεταπτυχιακό στο stand up comedy και εσύ έχεις πάρει τίποτα ληγμένα, ή το γεγονός ότι σου προτείνει να γνωρίσεις τους φίλους του και εσύ μετατρέπεσαι σε μαρμελάδα ή και μερέντα / νουτέλα ανάλογα τα γούστα...

Αναριγίζει η καρδιά και άλλοτε πάλι ραγίζει. Αμφιταλαντέυεσαι στο φόβο, αχ αυτό το φόβο που τόσο έντονα σου κόβει τα πόδια, τη μιλιά, κάνει τα χέρια να ιδρώνουν, και τα δικά σου, και τα δικά του, και σ' εκείνο το φτερούγισμα, ένα φτερούγισμα που δεν ρωτά και απλά υπάρχει ξεφυτρώνοντας και παίρνοντας πρωτοβουλίες να τον δεις.!

Και αντίστοιχα μπερδεύονται στο μυαλό οι μελωδίες μίας ταξιδιάρικης ρούμπας "whatever happens" που λες ότι είναι να γίνει θα γίνει ας το ζήσω τουλάχιστον, και μίας άλλης ρούμπας πολύ πιο αργής που δεν θέλει καν καβαλιέρο "love is a losing game" και σε κάνει να λες τι θέλω και μπλέκομαι... Αλληθώρισα...

One year later...

Σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν. Βρισκόμουν στη Ρόδο...
Άφηνα πράγματα, έκανα αλλαγές κλείνοντας το παρελθόν πίσω μου. Το μέλλον έμοιαζε θολό...

Σήμερα, ένα χρόνο μετά. Βρίσκομαι στην Αθήνα...
Αρχίζω πράγματα, κάνω αλλαγές ανοίγοντας ένα μέλλον μπροστά μου. Το παρελθόν πια μοιάζει θολό...

Φαίνεται να είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος... Μα δεν υπάρχει τίποτα στη ζωή σαν νόμισμα, που να 'χει μόνον δύο όψεις...
Σήμερα το blog ολοκληρώνει ένα χρόνο στη τρίτη του έκδοση... και συνεχίζουμε. Καλό Σεπτέμβρη!
Let's get it started!

S-O-N-G for the article! click here!

Confused abilities...

Can you see?

It is all about control.

Can we control our emotions?

It seems like there are so many perfumes in this world, and i got stuck with a stuffy nose that insist not to smell a thing. 

Can I smell?

Can I feel?

It seems like there is this amazing music, and everybody is dancing around... But i got stuck with these deaf ears that insist not to hear anything.

Can I hear?

Can I feel?

And what if I try and pretend i see, or smell, or hear? And through predenting I get to do it... Or, maybe, I am arleady seeing, or smelling, or hearing, but I never got to realise it...?

Is it able for me to understand how other people feel, more than I understand how I feel?

Is it able for others to understand how I feel, more than I undestand me?

It is all about control, but can we?

S-O-N-G for the article! click here!

One second please...

One second please...
Πείτε μου παρακαλώ....
Όταν γνωρίζεις κάποιον, κάποια... Τι κρητήριο χρησιμοποιείς? Με ποια λογική τους θες ή τους απορρίπτεις από τη ζωή σου?
Μία φίλη, μία σχέση, ένας -κάποιος- εραστής...
Είσαι ικανός να βάλεις τα κατάλληλα κρητήρια; Είσαι σίγουρος πως έχεις τα σωστά;
Για μένα κρητήριο είναι το τι αισθάνομαι με κάποιον. Βέβαια διόλου σταθερό, γιατί πότε είναι πάνω πότε είναι κάτω, και πολύ εύκολα επηρρεάζομαι από νέα πληροφόριση. Παρόλαυτά, σημείο κλειδί είναι ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη. Ένα ζευγάρι απαραίτητο για κάθε συναναστροφή....

 

S-O-N-G for the article! click here!

Peri diaλόγou ...

- Τι σημαίνει ρομαντισμός για σένα?
- Ήδη νιώθω τον ηλεκτρισμό της ερώτησής σου στα δάχτυλα των χεριών μου καθώς παίζω με τις μπούκλες που πέφτουν στους ώμους μου.... Ένα χαμόγελο να γλυκαίνει την ατμόσφαιρα, σαν να θέλει να απαλύνει τον ερωτισμό που πλημμυρίζει το κορμί, και φέρνει γέυση καραμέλας. Γίνε λίγο αθώος μαζί μου...
Κρασί είναι η γεύση στο στόμα μου και η μυρωδιά σου μ'αναγκάζει να φέρω εικόνες στο μυαλό μου... Σαν το σαπούνι που έκρυβε η γιαγιά μου στα συρτάρια, για να είναι φρέσκα τα κατάλευκα σεντόνια της. Ξεκούρδιστη μουσική αγκαλιάζει το μυαλό μου, με σαξόφωνο, πιάνο και άλλα τέτοια...
Λιγοστό φως, ίσα που ξεχωρίζω τα ξύλινα έπιπλα. Κεριά, καπνοί, σκιές... Αισθησιασμός σε μία κατάνοιξη δαντέλας, χωρίς άγγιγμα. Μία τρέλα τέχνης κλεισμένη σε βιτρίνα.
Ο ρομαντισμός δεν αφορά το σεξ, ούτε την αγάπη. Αφορά το μπαούλο αντίκα, που όταν το ανοίξεις σε πνίγει από συναίσθημα. Αναμνήσεις... Κίτρινες φωτογραφίες από ταξιδιώτες μπροστά σε καρβουνιάρικα τραίνα, ή αποβάθρες πλοίων και κοπέλες με ομπρελίνα. Μπαχαρικά δεμένα με σπάγκους, κόκκινες πιπεριές ή δεσμίδες κανέλλας. Βινύλια σπουδαία από τους χορούς που έντυσε η μελωδία τους... Χειροφιλήματα σκουπισμένα σε κεντητά μαντίλια.
Με αναστάτωσες με την ερώτησή σου, ειλιρκινά. Νιώθω την ανάγκη να γράψω σαν να ξεφαντώνω σε κάποιο άγριο νησί. Έτσι με έχεις κάνει.

-Θέλω να απολαύσω τον ρομαντισμό σου ολόκληρο. Με κάθε λεπτή πτυχή του. Με ιντριγκάρει ο ρομαντισμός σου.

S-O-N-G for the article! click here!

P.S.

Επεξεργασμένος διάλογος με τον Χ. Γ. Α.

Romance Vs Raw-mance

Τη στιγμή που ενημερώθηκα για το "raw-mance" με έπιασε ένα ρίγος. Σαν το ρίγος που παθαίνεις όταν είναι χειμώνας, κάνει κρύο, παγωνιά, δεν έχεις θέρμανση, είσαι με κουβέρτες, πουλόβερ, πλεκτά, και ακούς στις ειδήσεις να λέει "ραγδαία πτώση της θερμοκρασίας της επόμενες μέρες". Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι να κλείσω εισητήρια για κάπου πιο ζεστά, έστω για 2-3 μέρες. Μα στο θέμα του ρομαντισμού... δεν υπάρχει πιο ζεστός προορισμός.

Ο ρομαντισμός είναι υπο εξαφάνιση. Έχει μερική ύπαρξη σε κορίτσια, αλλά σε γενικό βαθμό είναι σπάνιος.! Τον αναζητάς. Οι ρομαντικοί του είδους μας μένουν στην αναζήτηση. Η έκφραση του ρομαντισμού παρα είναι "γκέι" ή απεγνωσμένη ανάγκη για σεξ, που εκδηλώνεται με πολύ ευγενικό τρόπο, κατα τα λεγόμενα της μάζας. Είναι επίσης πολύ παρεξηγημένη έννοια, γιατί ρομαντισμός δεν είναι οι απερίσκεπτες και βαρύγδουπες δηλώσεις ενθουσιασμού υπό μορφή αγάπης. Ρομαντισμός είναι η φαντασία, τα χρώματα, η έκφραση των συναισθημάτων, το βίωμα της διαδικασίας του έρωτα, ο χρόνος, η προσμονή, ο εθισμός στα χάδια και το άρωμα του άλλου.!

Γιατί έχουμε παραγίνει κυνικοί, σεξιστές και μάλιστα ωμοί (raw) έχοντας την αίσθηση ότι "μπουχτήσαμε" από ρομαντισμό.! Που? Σε ποια χώρα? Γιατί στο κόσμο που ζω εγώ είναι δυσέυρετος! Ο ρομαντισμός είναι σε κόμα καιρό τώρα, και θέλω τόσο πολύ να ξυπνήσει!

S-O-N-G for the article! click here!

Magical existence...

Συμμετέχω συνειδητά ή ασυνείδητα στον παραλογισμό που διακατέχει η αποσύνθεση του εαυτού μου. Νιώθω πράγματα που δεν θα ένιωθα ποτέ. Σκέφτομαι πράγματα που δεν θα σκεφτόμουν ποτέ. Κάνω πράγματα που δεν θα έκανα ποτέ.
Αυτή η αλλόκωτη και βιαστική αποσύνθεση όμως, οδηγεί σε μία πιο ξεκάθαρη και ώριμη διάσταση της συνειδητότητάς μου. Γίνομαι ο εαυτός μου, μιας και κατα τη διάρκεια της ύπαρξής μου, υιοθέτησα κομμάτια άλλων υπάρξεων. Σύμφωνα με πολλούς ανθρώπους που συνάντησα στη ζωή μου, ως σήμερα, "φοβόμουν να είμαι εγώ". Κι όμως, τώρα μαθαίνω ποια είμαι. Αποδέχομαι τα κομμάτια μου, σαν να βρίσκομαι στην επανασυναρμολόγιση του παζλ της αυθεντικής και αψεγάδιαστης διάστασής μου.
Πολυδιάσταση επανασυναρμολόγιση σε απλά ή σύνθετα πεδία, αναγκάζοντάς με να παραδεχτώ τι είμαι, τι χρειάζομαι, τι θέλω και να αγωνίζομαι για αυτό.
Μαγεία.!

S-O-N-G for the article! click here!

Inspiration...

Αυτή η γνώριμη στο νού, έμπνευση, είχε χαθεί το τελευταίο διάστημα... Μάλλον είχε και εκείνη τα δικά της. Ξέρεις δεν χρειάζεται να υπάρξει κάποιος έρωτας, για να έρθει. Απλά κάποια αφορμή... Κάποια. Όχι κάποιες... Γιατί στο "κάποιες" χάνεις το μπούσουλα, και αντι για έμπνευση το λες "τα έχω χαμένα".

Let's take control λοιπόν, και αρχίζω να μαζεύω... Σαν να ήταν χειμώνας και κουρνιάζω κάτω από τη κουβέρτα προσπαθόντας να ζεσταθώ, έτσι και τώρα, μες το νου μου προσπαθώ να βρω τον εαυτό μου. Αχ αυτός ο εαυτός...  Ο δικός μου χρειάζεται ένα gps στα σίγουρα. Όλο χάνετε πια αυτό το πλάσμα. Και δεν είναι κάποιος φίλος, να σε πάρει τηλέφωνο να σου πει: "hey, were have you been?".... Όοοοχι, είσαι εσύ. Και πως να σε αναζητήσεις?

S-O-N-G for the article! click here!

Not to be trusted...

I am the kind of girl that trusts. I do trust people. I love human kind even if they've proved me, and still do, that i shouldn't be so blind. At least not in matters that have to deal with my emotions. At least not in issues that are able to hurt my insides. Well, if there are any insides left, i do trust, but only through time.  And it hurts even more when after that time passes, they prove you wrong.
I am the kind of girl that some times people trust. Sometimes people don't enjoy just using her, and look at her cute cover, but all they want is to give to that girl their hearts, their insides, and discover her mind and soul as well. Probably, too early, but they do.
Many times i have proved all those people wrong. They shouldn't trust me. Not as fast as they did anyway. I have quite too many examples of that kind of people that joined my life the last couple of months and i hurt them. And not just a little scratches, i can assure you.
Most of them, i really wanted to keep them in my life. Some of them, i felt some strong emotions for. Very few of them i still got communication. But to none of them i can say that i reacted the way it would be fair to react. I feel guilty, and that i hadn't been fare.
I don't know what I want, and I have to figure it out fast enough not to hurt anyone further... I need time. But not too much. Not too little. I need to get to know someone before we get to the "feelings" part of the story. And I need to get to the "feelings" part just in the moment you have actually some memories with the other person, and you have started to get to know each other.
I guess i am confused. But so were they...

S-O-N-G for the article! click here!

Calling touch...

Calling touch and then we are moving...
And the moving went along in the rhythm of the music. Yes. It's dancing how they call it. But it felt more like he took me to this trip, that only birds that fly can go. His wings took my heart, his arms took my mind, a dance like a theatrical play without actors, but just our elegant selves naked of regrets.
And then, there was a date. A date you could never translate it the right way. There was no date, it was just us. Lots of magic dust flowing around us. There was this chocolate taste, like drug, inspired our souls. The air smell like candy. We heard a song.
Cultures, languages, lips, breaths. It all mixed up under a moonlight of tenderness.
You know how it feels? It's almost like safe love. Like it could ever exist such a thing.
Dreams. Trust. Fairytales. It was a messy whisper inside my head, between lust and desire, connection and emotions. Grabbing. Biting. Scratching. Flawless eye contact that drives you crazy in a deeper sinful madness of the leader, just because you go on following the same insane steps. Wrong or right, would it matter? No conclusion, just a vision of a deja vu.

S-O-N-G for the article! click here!

Round 2...!

Καμιά φορά τυχαίνει να έρθουμε αντιμέτωποι με κενά εδάφους, ενώ περιπλανιόμαστε σ' υπέροχα δάση και εξοτικά τοπία. Εκεί λοιπόν, που απολαμβάνουμε γεμάτοι από χαρά και ενθουσιασμό, συμβαίνει να σκοντάψουμε...
Έτσι κάπως συνέβη και σ' εμένα, μέσα σ'αυτό το μήνα που μας αποχαιρετά. Έκανα ένα γρήγορο ταξίδι στους υπόγειους διαδρόμους, παίρνοντας μία σκοτεινή και ψυχρή αίσθηση πως είναι εκεί κάτω.
Ομολογώ με ευκολία και βεβαιότητα πως δεν μου άρεσε καθόλου, και σίγουρα δεν με ενδιαφέρει να δω το πιο κάτω από αυτό που έζησα. Επιστρέφω λοιπόν με τα πιο αισιόδοξα χαμόγελα, και τις πιο σπινθιροβόλες ελπίδες στην επιφάνεια, για ταξίδια μαγικά και εμπειρίες παραδεισένιες.

Ευγνομονώ που επιβίωσα.

S-O-N-G for the article! click here!