Got me by surprise.!

Ο Αύγουστος για μένα ήταν ένας μήνας αναμονής. Ένας μήνας αδράνειας αλλά και ετοιμότητας συγχρόνως. Ωστόσω μέσα στο Σεπτέμβρη μπήκα σε διαδικασια δράσης και κινητοποίησης. Είχα αρνηθεί να παίξω στο παιχνίδι του έρωτα, προσπαθόντας να κερδίσω έδαφος σε άλλες αρένες της ζωής. Ένα τραγούδι όμως ηχεί μέσα μου αποδικνύοντας, πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει... ξάφνου έπεσε ένα ραβασάκι στα χέρια μου, εκεί που καθάριζα το βομβαρδισμένο από χαρτιά γραφείο μου, το οποίο έλεγε: "θυμήσου τι τραγούδι ψυθηρίζει το μυαλό σου, και αμέσως θα καταλάβεις σε ποιό μονοπάτι είσαι". Η αλήθεια να λέγεται. Τα τραγούδια που υποσινειδητα κρατάμε σε playlist στο μυαλό μας και όλο παίζουν σε επανάλληψη, είναι αυτά που εκφράζουν καλύτερα από κάθε τι άλλο τη κατάσταση που ζούμε εκείνη τη στιγμή. Τουλάχιστον σε εμένα, αυτό ισχύει. (όπως επίσης μπορείς να αλλάξεις τη διάθεσή σου από τη μουσική που ακούς) Και αναρρωτιέμαι πως από την άρνηση μεταφέρεσαι στην αποδοχή έτσι απλά.(;) Πως οι πρωτεραιότητες ανακατατάσσονται με τόση ευκολία και αναδιοργανώνουν τη διάταξη του μυαλού και της καθημερινότητας; Αλλάζοντας την οπτική γωνια των πραγμάτων και ρίχνοντας ένα ανοιξιάτικο χαμόγελο στα γεγονότα, που είναι σίγουρα ταιριαστο με τον καιρό αλλά όχι με το φθινόπωρο,έτσι απλά διαπιστώνω... Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο!
Ο δικός μου, είσαι εσύ! (Π.Ρ.Κ.)

S-O-N-G for the article! click here!