Για σένα

Τι είσαι;

Ποιός είσαι;

Μέσα στο όνειρο

δύο αστέρια με πλησίασαν τόσο

κ'είπαν

πως θα 'ρθεις.

κ'είπαν

πως οι ευχές μου για σένα

πιάσανε.

Και ήρθες.

Μα δεν είσ' άνθρωπος.

Που πότε ανηφορεί

και πότε κατεβαίνει.

Είσαι όλα τα ερωτικά ποιήματα

τα πιο όμορφα παραμύθια

που πήρανε μορφή στη μορφή σου.

Είναι οι ευχές μου

στο πρόσωπό σου,

είναι οι ελπίδες μου

στη φωνή σου,

είναι οι πόθοι μου

στην αφή σου.

Δεν είσαι ένας άνθρωπος.

Είσαι ο δικός μου άνθρωπος.

Που σ'ένα βράδυ

μου άλλαξες το πεπρωμένο.

Κι όλα τα όνειρα έπαψαν να ζουν

στον κόσμο των ονείρων,

κι ήρθαν μπρος στα μάτια μας

και με τύλιξαν στην αγκαλιά σου.

Είσαι ρομάντζο από ταινία.

Ένας άνδρας από ιδανικό

φιλοσοφικό υλικό.

Από αυτό που έχει μέτρο άριστο

και νου και σώμα υγιή.

Είσαι πλασμένος

από χρώματα αγάπης και χαράς.

Είσαι εκείνος

που τόσο καλά γνωρίζω.

Μα δεν σε ξέρω.

Ξέρω απλά τι ευχήθηκα.

Και ανακαλύπτοντας εσένα,

βρίσκω ποιές ευχές μου

βγήκαν αληθινές.

Και μα το Θεό,

όλες αλήθεια μοιάζουνε,

σαν το φιλί σου ζήσω.

Γιατί δεν είναι γεύση,

μα βίωμα

κάθ'ένα απ'τα φιλιά σου.

Τι είσαι;

Ποιός είσαι;

Καθόλου δεν με νοιάζει.

Καθ'όπως λες συχνά πυκνά

ο ορισμός περιορίζει.

Για αυτό και εγώ

ελεύθερη σε αγαπώ.

Όχι για τις ευχές μου,

μα για σένα.

Άνθη στη καθημερινότητα

Η καθημερινότητά μου, έχει βάλει τα καλά της. Πράγματα όμορφα, εξελίξεις ραγδαίες. Προσπερνάω το χρόνο, νικόντας τη μάχη. Να ξερεις, όμως, η σκεψη μου σε επισκεπτεται συχνα, κατα τη διαρκεια της μερας.
Ανυπομονώ για τα παθιασμενα φιλια σου και τα υπεροχα χαδια σου!

Αν οι σκεψεις μου γινοντουσαν χρώματα, θα είχα φτιάξει τον πιο μεγαλο και φωτεινο και υπεροχο πινακα! Εισαι εμπνευση, χαμογελο, ηδονη. Μυριζω το αρωμα σου στον αερα και δεν ξερω αν το φοραει καποιος άλλος ή ειναι η φαντασια μου.
Η καθημερινότητά μου, αν και χειμώνας σχεδόν, ανθίζει. Ανθίζει μαζί σου. Γεμίζει με ανθούς η ζωή μου.
Κάθε φορά που λέμε καληνύχτα με ενθουσιάζει και πιο πολύ. Άλλη μια μέρα της ζωής μου πέρασε και εγώ κοιμάμαι, όντας μαζί σου. Αφιερώνοντας σε σένα τις σκέψεις μου, τους πόθους μου, τα όνειρά μου. Είναι τόσο σημαντική η καληνύχτα σου, λες και αν δεν την ακούσω θα χαθούν τα αστέρια από τον ουρανό.
Και η Καλημέρα σου είναι ακόμα πιο πολυτιμη, μοιάζει να μην ξημερώνει μέσα στο νου μου, πριν σε ακούσω το πρωι. Είσαι υπέροχος και σε ευχαριστώ που μοιράζεσαι τις καλημέρες και τις καληνύχτες σου μαζί μου!

S-O-N-G for the article! click here!

Got me by surprise.!

Ο Αύγουστος για μένα ήταν ένας μήνας αναμονής. Ένας μήνας αδράνειας αλλά και ετοιμότητας συγχρόνως. Ωστόσω μέσα στο Σεπτέμβρη μπήκα σε διαδικασια δράσης και κινητοποίησης. Είχα αρνηθεί να παίξω στο παιχνίδι του έρωτα, προσπαθόντας να κερδίσω έδαφος σε άλλες αρένες της ζωής. Ένα τραγούδι όμως ηχεί μέσα μου αποδικνύοντας, πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει... ξάφνου έπεσε ένα ραβασάκι στα χέρια μου, εκεί που καθάριζα το βομβαρδισμένο από χαρτιά γραφείο μου, το οποίο έλεγε: "θυμήσου τι τραγούδι ψυθηρίζει το μυαλό σου, και αμέσως θα καταλάβεις σε ποιό μονοπάτι είσαι". Η αλήθεια να λέγεται. Τα τραγούδια που υποσινειδητα κρατάμε σε playlist στο μυαλό μας και όλο παίζουν σε επανάλληψη, είναι αυτά που εκφράζουν καλύτερα από κάθε τι άλλο τη κατάσταση που ζούμε εκείνη τη στιγμή. Τουλάχιστον σε εμένα, αυτό ισχύει. (όπως επίσης μπορείς να αλλάξεις τη διάθεσή σου από τη μουσική που ακούς) Και αναρρωτιέμαι πως από την άρνηση μεταφέρεσαι στην αποδοχή έτσι απλά.(;) Πως οι πρωτεραιότητες ανακατατάσσονται με τόση ευκολία και αναδιοργανώνουν τη διάταξη του μυαλού και της καθημερινότητας; Αλλάζοντας την οπτική γωνια των πραγμάτων και ρίχνοντας ένα ανοιξιάτικο χαμόγελο στα γεγονότα, που είναι σίγουρα ταιριαστο με τον καιρό αλλά όχι με το φθινόπωρο,έτσι απλά διαπιστώνω... Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο!
Ο δικός μου, είσαι εσύ! (Π.Ρ.Κ.)

S-O-N-G for the article! click here!

Round 2...!

Καμιά φορά τυχαίνει να έρθουμε αντιμέτωποι με κενά εδάφους, ενώ περιπλανιόμαστε σ' υπέροχα δάση και εξοτικά τοπία. Εκεί λοιπόν, που απολαμβάνουμε γεμάτοι από χαρά και ενθουσιασμό, συμβαίνει να σκοντάψουμε...
Έτσι κάπως συνέβη και σ' εμένα, μέσα σ'αυτό το μήνα που μας αποχαιρετά. Έκανα ένα γρήγορο ταξίδι στους υπόγειους διαδρόμους, παίρνοντας μία σκοτεινή και ψυχρή αίσθηση πως είναι εκεί κάτω.
Ομολογώ με ευκολία και βεβαιότητα πως δεν μου άρεσε καθόλου, και σίγουρα δεν με ενδιαφέρει να δω το πιο κάτω από αυτό που έζησα. Επιστρέφω λοιπόν με τα πιο αισιόδοξα χαμόγελα, και τις πιο σπινθιροβόλες ελπίδες στην επιφάνεια, για ταξίδια μαγικά και εμπειρίες παραδεισένιες.

Ευγνομονώ που επιβίωσα.

S-O-N-G for the article! click here!

Fussy part...

The part between "what you want" and "trying to get it" can get fussy sometimes. To me this happened once more, when everything i ever wanted were just about to be conquered, or at least that's what i thought. At a moment that my problems were so small just like "where am i going to live?" or something. Well, okay that's not so little but... the thing is that the moment that i solved this little problem of "where i am going to live" everything else fall apart.. Altogether! Just like if they were paper towels in a rainy day at the yard of a beach house... Personal life, Social life, Professional life, Family, Finance, and at the end of all these epic disasters (which come up exactly on this row), i end up with a shitty "me with my self" life and also some annoying health issues...

So in order of all these, here are the following pictures as also the "article's song".

"I might seem strong, but I break."






"Right now, my life is a mess."

. 

"I'm not alright, okay? Are you satisfied? I'm not alright."

S-O-N-G for the article! click here!

Waterfalls...

Water - falls, I don't.
Παίρνοντας αφορμή από μία φωτογραφία...
Πρόσφατα έμαθα: "αν ποτέ νιώσεις αυτό που ονομάζεται απόγνωση, μην του δώσεις σημασία απλά γίνε παραγωγική". ή παραγωγικός...
Απόγνωση, ή απελπισία δεν ένιωσα. Δεν το άφησα. Θα μπορούσε...
Είμαι σε μία πόλη με μηδενικούς γνωστούς. Το μόνο που έχω είναι ο εαυτός μου, και η τηλεφωνική επικοινωνία με τους δικούς μου. Μεταφορικά και κυριολεκτικά, είμαι μόνη. Δεν έχω σπίτι, ούτε δουλειά. Την πόλη δεν την ξέρω. Και καθώς έλεγα σε μία κοπέλα που πρωτογνώρισα την ιστορία μου, εκείνη μου είπε: " πω πω, εγώ θα είχα απελπιστεί. "
Δεν μου πέρασε καν απ'το μυαλό μου κάτι τέτοιο. Την βρήκα την άκρη μου, και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, και συνεχίζω να προσπαθώ. Ότι δεν έχω και θέλω να αποκτήσω, το προσπαθώ. Σπίτι? Ψάχνω. Υπομονή? Την καλλιεργώ. Ότι, ότι και αν είναι... όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος.

 S-O-N-G for the article! click here!

Chapter 1 ή απλή εισαγωγή?

i don't like this... Really, all i want is to write down my experience in this island (Rhodes), where i've spend the last five months of my life with out any relatives or friends, and how everything is going for me here. I want to record my worries, my dreams, and my feelings... I don't like it here. Not the way everything is seems to keep going. I don't want to spend the rest of my life with my mother, or thinking that at some point, i will get back leaving with her. I just don't think i said good bye to that life, the right way. I don't want a second chance for goodbyes. All I want is a chance to make it through my way. All on my own. I am 20 years old now, and no one is able to believe it. Everybody sees someone else but me. They see a girl older than me, a woman, they see someone who actually has lived it's own life much, even if the truth looks more like I have almost pulled together decades of life in just a couple of years. That is sad. Isn't it? I doubt about that. I feel free. Or not? Or should I get to learn how freedom feels like? Do I, or not, have any idea how rulling your own life feels like? But then again, rulling your own life means freedom? Well, there are a couple of things about it, that i am thrilled to figure out, and if you can say so, my life is heading to this exact thing. "To realise how to be free feels like." But is it freedom only a way of leaving - matter? Or is it more about the way of thinking? And if it is actually more about thinking, then i am almost sure, that all i am about to get from this trip are plenty of memories, different experiences, but then again, the same result. That "all in life is about the different perspectives". So I am about to take this step, and try to make things work on my own, and I will begin, even the smallest very first step of this way, with the most positive thinking, and I am willing to change all of my fears into confidence. And that, is just the begining.

 

S-O-N-G for the article! click here!