... jungle head ...

Η αγαπημένη μου bloger rockmantic, έκανε μία ανάρτηση σήμερα και μου θύμισε. (παρενθέσεις)
Θυμήθηκα τον πρώτο μου έρωτα, που πριν από μερικές εβδομάδες έκανε έντονα βόλτες στο μυαλό μου. Θυμήθηκα αυτή την έντονη ενέργεια που ασκούσε πάνω μου, και ενώ γενικά είμαι ένας "στεγνός" άνθρωπος στη καθημερινότητά μου, ή τουλάχιστον ήμουν, εκείνος με έκανε να ξεσπώ. Να βγάζω τα εσώψυχα μου σε ένα κλάμα ποταμών κάθε φορά που χωριζόμασταν. Δεν ήταν ο αποχωρισμός που μ'έκανε να κλαίω. Δεν ήταν καν ότι θα έκανα καιρό να τον δω. Απλά ασκούσε μία ενέργεια πάνω μου, πιο δυνατή απ' οτιδήποτε μέχρι τότε είχα βιώσει.
Σήμερα, μερικές εβδομάδες μετά τη θύμησή του, καταρρίπτω πολλά απ' όσα τότε με τόση αφοσίωση και λαχτάρα είχα πει. Είμαι στο πλατύσκαλο της απελευθέρωσης του νου, μπροστά στη πόρτα της αγάπης. Είμαι εκεί που δεν φαντάστηκα πως θα υπήρχε ποτέ σημείο να σταθείς.
Βλέπω και αναγνωρίζω πλέον ξεκάθαρα όλα όσα στο παρελθόν είχαν λάβει μέρος στη ζωή μου. Είναι άλλη αίσθηση αυτή που για πρώτη φορά νιώθεις το σκίρτημα του έρωτα στα στήθη. Μα είναι πολύ πιο γενναιόδωρη η καρδιά και ο νους, όταν το νιώθεις πια με επίγνωση χωρίς αυτή την νεανική έπαρση και ζάλη του "πρωτάρη".
Χαίρομαι που επιτέλους το νιώθω, με σιγουριά και ασφάλεια τόσο αλλοπρόσαλλα τυλιγμένα όλα στα κύματα του αυθορμητισμού. Και αυτή η γεύση του έρωτά μας, που επιστρέφει με την ίδια ένταση και πάθος... Αυτό το άρωμα της αγάπης μας, που κυριαρχεί στις πράξεις και στα λόγια.... Αυτό το χρώμα, το δικό μας....

S-O-N-G for the article! click here!

Winter holidays...

Well, the thing is that during "winter holidays", you do things you would never even try to do, and then again you do have fun. You go out sometimes with people you didn't expect to enjoy their company, and it turns out their company is as much fun as if you were hanging out with your B.F.F.
The strange thing during winter holidays comes to issues about faith in a relationship. -> being faithful to the person who is left behind, and at the same time trust him for his behaviour back and out there.
What if you are in love? Can you enjoy life and everything that comes in your way if you have recently fallen in love with someone who is not around you during holidays? Or is it the "missing" feeling that participates most in your life than the "having fun" feeling? And then again you could have fun, but do you trust him enough to believe he is faithfull to your relationship?
To me, i am glad cause i miss him, but honey, it's holidays!?! So let's get out there and have FUN free of worries and stuff like that!!

S-O-N-G for the article! click here! 

Love December...

Ο Δεκέμβρης έχει φτάσει στα μέσα του... Τα γεγονότα έρχονται και φεύγουν και αφήνουν τα αποτυπώματα τους στον ανήσυχο ύπνο μου... Είναι όμως που ούτε καν κοιμάμαι...
Παίρνω βαθιά ανάσα και αναπολώ όλες τις σκέψεις που τα βράδια βολτάρουν στο νου, έχοντας πάντα κάποιο τραγούδι συντροφιά... Ένα τραγούδι διαφορετικό από αυτό που θα τραγουδάω σαν ξυπνήσω από τα όνειρα της σκέψης. Μα κάθε φορά θα μοιάζει το ένα να ολοκληρώνει το άλλο αινιγματικά.
Και έτσι και τώρα που συλλογίζομαι ο νους μου τρέχει σε έρωτες και συναισθήματα...
Με άγγιξε... Ρίγησα. Ρίγησα τόσο αυθόρμητα και απαλά, σαν τη κουρτίνα όταν κλείνεις την μπαλκονόπορτα.
Με κοίταξε... Λύθηκα. Λύθηκα από τις άμυνες και τους δισταγμούς, που με τόσο κόπο είχα δομήσει για όλους τους άλλους.
Με φίλησε... Ερωτεύτηκα? Ένιωσα αυτές τις "μπουρμπουλίθρες" στο στομάχι, σαν να έχω ξεχάσει στο μάτι της κουζίνας μια κατσαρόλα με νερό για ώρα... ώρα πολύ... τόσο που άρχισε να ξεχειλίζει...

S-O-N-G for the article! click here! 

Education...

Ξεκινώντας τη φοιτητική μου ζωή και περιπλάνηση υπό διαφορετικά δεδομένα σε διαφορετική ηλικία και με μοναδικές συντεταγμένες από κάθε άλλη φορά, και σε σχέση με κάθε άλλο φοιτητή… Αναρωτιέμαι… Γιατί είμαι εδώ; Αυτό το αναρωτιέμαι κυρίως όταν είμαι κλεισμένη στο σπίτι, και η οροφή κοντεύει να με πλακώσει από τη πολύ βροχή και ταυτόχρονα μου έρχεται συνειρμικά το κομμένο κοινόχρηστο ρεύμα και ότι στον 4^ο όροφο που βρίσκομαι νιώθω αποκλεισμένη χωρίς ασανσέρ. Ναι οκ, μπορεί εσύ να μην έμενες 2^η μέρα στο σπίτι μου, αλλά εγώ το λατρεύω… Χωρίς αστεία, είμαι εδώ για να σπουδάσω, αλλά κατά τα λεγόμενα του William Deresiewicz «ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι να δημιουργήσει μυαλά, όχι καριέρες…» Εγώ δεν έχω έρθει για να χτίσω καριέρα εδώ πέρα, να ‘μαστε καλά, υπάρχουν αρκετοί δικηγόροι bartender μέχρι στιγμής… Αν ήταν να τελειώσω το «ΤΕΙ αλεξίπτωτο» για να γίνω κάτι σωθήκαμε… Και το λέω τει αλεξίπτωτο γιατί απ’ ότι φαίνεται είναι η τελευταία επιλογή του απεγνωσμένου μαθητή, από σπόντα θεωρητικής κατεύθυνσης, που μπορεί και να τον ενδιαφέρει λίγο παραπάνω από το τει ζαμπονοκοπτικής…  Πες ότι έχω έρθει για να δημιουργήσω μυαλό… Κάτω από ποιο σύστημα; Κοντεύουν Χριστούγεννα ρε τομάρια και εγώ κάνω μόνο αγγλικά και χρήση υπολογιστών που να πάρει….

S-O-N-G for the article! click here!

Skyclouds…

-          Κοίταξε τον ουρανό… Κοίτα αυτά τα σύννεφα.

 Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να είναι ίδια.

Πρόσφατα μετακόμισα, και δεν ήταν η πιο εύκολη εμπειρία της ζωής μου. Ήταν όμως κάτι για το οποίο είχα προετοιμαστεί κατάλληλα, και χαίρομαι για αυτό. Το σπίτι που νοίκιασα είναι όμορφο, και οικονομικό. Πληρεί πολλά από τα πράγματα που ήθελα, αν όχι όλα. Δεν έχει όμως θέα. Καθ’ότι είναι ρετιρέ, βλέπει μόνο ουρανό και μπουγάδες (ούτε καν ταράτσες). Εμένα όμως μου αρέσει πολύ, αν και υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν έστω ένα ράντζο με θέα, παρά το σπίτι που νοίκιασα εγώ. Παρατηρώντας λοιπόν τα σύννεφα από το μπαλκόνι μου, θυμήθηκα… Καταλαβαίνεις πως όλα πάνε καλά, από τα συναισθήματα που έχεις για την κάθε σου πράξη. Δεν είναι θέμα αν ζεις σε μικρόκοσμο, ή μακρόκοσμο. Αν θέλεις να περνάς καλά, θα το κάνεις σ’όποιον κόσμο και αν επιλέξεις να ανήκεις. Είναι καθαρά θέμα επιλογής. Κι όταν δεν είναι, είναι το αποτέλεσμα μίας λανθασμένης επιλογής. Ένας πολύ καλός φίλος κάποτε έλεγε: keep it simple. Τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσε.

 S-O-N-G for the article! click here!

Chapter 1 ή απλή εισαγωγή?

i don't like this... Really, all i want is to write down my experience in this island (Rhodes), where i've spend the last five months of my life with out any relatives or friends, and how everything is going for me here. I want to record my worries, my dreams, and my feelings... I don't like it here. Not the way everything is seems to keep going. I don't want to spend the rest of my life with my mother, or thinking that at some point, i will get back leaving with her. I just don't think i said good bye to that life, the right way. I don't want a second chance for goodbyes. All I want is a chance to make it through my way. All on my own. I am 20 years old now, and no one is able to believe it. Everybody sees someone else but me. They see a girl older than me, a woman, they see someone who actually has lived it's own life much, even if the truth looks more like I have almost pulled together decades of life in just a couple of years. That is sad. Isn't it? I doubt about that. I feel free. Or not? Or should I get to learn how freedom feels like? Do I, or not, have any idea how rulling your own life feels like? But then again, rulling your own life means freedom? Well, there are a couple of things about it, that i am thrilled to figure out, and if you can say so, my life is heading to this exact thing. "To realise how to be free feels like." But is it freedom only a way of leaving - matter? Or is it more about the way of thinking? And if it is actually more about thinking, then i am almost sure, that all i am about to get from this trip are plenty of memories, different experiences, but then again, the same result. That "all in life is about the different perspectives". So I am about to take this step, and try to make things work on my own, and I will begin, even the smallest very first step of this way, with the most positive thinking, and I am willing to change all of my fears into confidence. And that, is just the begining.

 

S-O-N-G for the article! click here!