minimal κόλλυβα...

Μπορεί να μην έχω ξανακάνει ποτέ παρόμοια ανάρτηση, όμως πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις...
Σήμερα το πρωί πήγα στην εκκλησία με την μητέρα μου, έχοντας μαζί μας και δύο μπολ κόλλυβα. Είναι το τελευταίο ψυχοσάββατο και για τη μνήμη του Γ.Κ. και άλλων φίλων και συγγενών μας, είπαμε να κάνουμε αυτή τη προσφορά...
Τα ψυχοσάββατα είναι καθαρά αρχαιοελληνικό έθιμο που διατηρεί η ορθόδοξη εκκλησία σχεδόν αναλλοίωτο. Στα κόλλυβα το κάθε συστατικό έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. (πληροφορίες εδώ)
Σιτάρι, ρόδι, ξηροί καρποί (αμύγδαλα, καρυδόψιχα, φουντούκια), σουσάμι, κουφέτα, σταφίδες, ζάχαρη (κρυσταλλική και άχνη), μπαχαρικά (κανέλα, μοσχοκάρυδο, γλυκάνισο, κύμινο, αλάτι), τριμμένη φρυγανιά ή γαλέτα ή αλεύρι ή στραγάλι σε σκόνη, μαϊντανό, τρήματα από πορτοκάλι ή και λεμόνι σε διάφορες παραλλαγές και εμφανίσεις. Με λίγα όμως υλικά μπορείς να κάνεις "minimal κόλλυβα". (πληροφορίες εδώ)
Αν οι πιστοί είναι συνειδητοί και ο παππάς όχι και τόσο αυστηρός, η λειτουργία πηγαίνει θαυμάσια. Η ενέργεια που νιώθεις και μόνο βλέποντας τη τράπεζα με τα μικρά ή μεγάλα σπιτικά πιάτα, μπολ κ.τ.λ. εμένα με ενθουσίασε. Με ευκολία θα το έκανα ξανά, μιας και αυτή ήταν η πρώτη μου απόπειρα. Δεν αντιστάθηκα και έβγαλα αυτή τη φωτογραφία.
Γοητεύτηκα μπαίνοντας στο ναό και αντικρίζοντας νοικοκυριά να συμμετέχουν στη θρησκευτική μνημόνευση...
Καλή σαρακοστή και καλό ταξίδι στους φίλους μας που έφυγαν...


ένα αγαπημένο τραγούδι του Γ.Κ.
S-O-N-G for the article! click here!

... jungle head ...

Η αγαπημένη μου bloger rockmantic, έκανε μία ανάρτηση σήμερα και μου θύμισε. (παρενθέσεις)
Θυμήθηκα τον πρώτο μου έρωτα, που πριν από μερικές εβδομάδες έκανε έντονα βόλτες στο μυαλό μου. Θυμήθηκα αυτή την έντονη ενέργεια που ασκούσε πάνω μου, και ενώ γενικά είμαι ένας "στεγνός" άνθρωπος στη καθημερινότητά μου, ή τουλάχιστον ήμουν, εκείνος με έκανε να ξεσπώ. Να βγάζω τα εσώψυχα μου σε ένα κλάμα ποταμών κάθε φορά που χωριζόμασταν. Δεν ήταν ο αποχωρισμός που μ'έκανε να κλαίω. Δεν ήταν καν ότι θα έκανα καιρό να τον δω. Απλά ασκούσε μία ενέργεια πάνω μου, πιο δυνατή απ' οτιδήποτε μέχρι τότε είχα βιώσει.
Σήμερα, μερικές εβδομάδες μετά τη θύμησή του, καταρρίπτω πολλά απ' όσα τότε με τόση αφοσίωση και λαχτάρα είχα πει. Είμαι στο πλατύσκαλο της απελευθέρωσης του νου, μπροστά στη πόρτα της αγάπης. Είμαι εκεί που δεν φαντάστηκα πως θα υπήρχε ποτέ σημείο να σταθείς.
Βλέπω και αναγνωρίζω πλέον ξεκάθαρα όλα όσα στο παρελθόν είχαν λάβει μέρος στη ζωή μου. Είναι άλλη αίσθηση αυτή που για πρώτη φορά νιώθεις το σκίρτημα του έρωτα στα στήθη. Μα είναι πολύ πιο γενναιόδωρη η καρδιά και ο νους, όταν το νιώθεις πια με επίγνωση χωρίς αυτή την νεανική έπαρση και ζάλη του "πρωτάρη".
Χαίρομαι που επιτέλους το νιώθω, με σιγουριά και ασφάλεια τόσο αλλοπρόσαλλα τυλιγμένα όλα στα κύματα του αυθορμητισμού. Και αυτή η γεύση του έρωτά μας, που επιστρέφει με την ίδια ένταση και πάθος... Αυτό το άρωμα της αγάπης μας, που κυριαρχεί στις πράξεις και στα λόγια.... Αυτό το χρώμα, το δικό μας....

S-O-N-G for the article! click here!

Delayed wishes...?

Πίστεψα πως για μία φορά στη ζωή μου, ο έρωτας μου χτύπησε την πόρτα on time. Δεν λειτούργησε σαν κρατική ελληνική υπηρεσία, ούτε σαν εμένα στα πρώτα μου ραντεβού, αλλά Εγγλέζος και on time.!
Αλλά όπως πάντα πιστός στην ιδεολογία "το καλό πράγμα αργεί να γίνει" έρχομαι προ τετελεσμένων γεγονότων και έκπληκτη από τα παιχνίδια που παίζει αυτή η ανυπότακτη καρδιά στα στήθια μου, με συνεργό τον μικρό τροφαντό αγγελάκο.
Και το μυαλό μου παίρνει αέρα, και αντί για γη, πατάω σε αιθέριους ανέμους αστερόσκονης. Έχω κυριολεκτικά σφραγισμένο στο πρόσωπό μου αυτό το χαμόγελο διαστάσεις "αφτί με αφτί" και ασταμάτητα αναπολώ το "σημαντικό" βράδυ.
Ποιο ήταν όμως το σημείο κλειδί για όλα αυτά? Το γλυκό παλικάρι με βοήθησε να ξεκλειδώσω τις μπλοκαρισμένες κλειδαριές του εγκεφάλου μου, που εδώ και μέρες με παιδεύουν απαγορεύοντας μου την πρόσβαση στην ηρεμία και τη ξεγνοιασιά. Έτσι λοιπόν ήρθε και εκείνος και σαν γνωστικός κλειδαράς, ή ακόμα καλύτερα "Παυλόπουλος" με τα αντικλείδια του, ξεκλείδωσε τις ανοιχτές μου πόρτες που τόσο πολύ με προβλημάτιζαν.
Έτσι μαζί με τις "έγνοιες" μου ξεσήκωσε ολόκληρο το νου. Όλα τόσο αθώα, και ταυτόχρονα ρομαντικά, ληθαργικά ρομαντικά θα έλεγα. Σε έναν ιδανικό τόνο απελευθέρωσης του νου. Ξέρει τα βήματα του χορού. Και η μουσική του, είναι τόσο μεθυστική...

S-O-N-G for the article! click here!

Happy New Year.!

Φέτος είπα να κάνω ευχές και από το blog μου. Για εμένα το 2013 ήταν μία από τις χρονιές που λάτρεψα και σίγουρα με σημάδεψαν αρκετά. Έγιναν πολλές αλλαγές στη ζωή μου, και είμαι ευτυχισμένη για τη πορεία μου μέχρι εδώ.
Όπως και να έχει το 2013 πέρασε αφήνοντας στα χείλη μου μία γεύση ευχάριστη.
Ήρθε λοιπόν το 2014.! Welcome του λέμε, ποτήρια υψώσαμε στον αέρα για να το υποδεχτούμε γεμάτοι χαμόγελα και αισιοδοξία. Ανταλλάξαμε φιλιά, είπαμε χρόνια πολλά, καλή χρονιά και ευελπιστούμε για τα καλύτερα.
Οι ευχές μου λοιπόν είναι: τη φετινή χρονιά να αρπάξετε τουλάχιστον ένα όνειρο σας και να το πραγματοποιήσετε. Η κάθε μέρα να είναι πασπαλισμένη με χρυσόσκονη πληρότητας. Το κάθε πρωινό να σας τονώνει κάθε αισιόδοξη / θετική και φιλόδοξη πλευρά του εαυτού σας. Η κάθε βραδιά να σας βρίσκει ερωτευμένους και με ήσυχη συνείδηση. Η κάθε στιγμή υγιείς και δυνατούς.

S-O-N-G for the article! click here! 

Winter holidays...

Well, the thing is that during "winter holidays", you do things you would never even try to do, and then again you do have fun. You go out sometimes with people you didn't expect to enjoy their company, and it turns out their company is as much fun as if you were hanging out with your B.F.F.
The strange thing during winter holidays comes to issues about faith in a relationship. -> being faithful to the person who is left behind, and at the same time trust him for his behaviour back and out there.
What if you are in love? Can you enjoy life and everything that comes in your way if you have recently fallen in love with someone who is not around you during holidays? Or is it the "missing" feeling that participates most in your life than the "having fun" feeling? And then again you could have fun, but do you trust him enough to believe he is faithfull to your relationship?
To me, i am glad cause i miss him, but honey, it's holidays!?! So let's get out there and have FUN free of worries and stuff like that!!

S-O-N-G for the article! click here! 

Love December...

Ο Δεκέμβρης έχει φτάσει στα μέσα του... Τα γεγονότα έρχονται και φεύγουν και αφήνουν τα αποτυπώματα τους στον ανήσυχο ύπνο μου... Είναι όμως που ούτε καν κοιμάμαι...
Παίρνω βαθιά ανάσα και αναπολώ όλες τις σκέψεις που τα βράδια βολτάρουν στο νου, έχοντας πάντα κάποιο τραγούδι συντροφιά... Ένα τραγούδι διαφορετικό από αυτό που θα τραγουδάω σαν ξυπνήσω από τα όνειρα της σκέψης. Μα κάθε φορά θα μοιάζει το ένα να ολοκληρώνει το άλλο αινιγματικά.
Και έτσι και τώρα που συλλογίζομαι ο νους μου τρέχει σε έρωτες και συναισθήματα...
Με άγγιξε... Ρίγησα. Ρίγησα τόσο αυθόρμητα και απαλά, σαν τη κουρτίνα όταν κλείνεις την μπαλκονόπορτα.
Με κοίταξε... Λύθηκα. Λύθηκα από τις άμυνες και τους δισταγμούς, που με τόσο κόπο είχα δομήσει για όλους τους άλλους.
Με φίλησε... Ερωτεύτηκα? Ένιωσα αυτές τις "μπουρμπουλίθρες" στο στομάχι, σαν να έχω ξεχάσει στο μάτι της κουζίνας μια κατσαρόλα με νερό για ώρα... ώρα πολύ... τόσο που άρχισε να ξεχειλίζει...

S-O-N-G for the article! click here! 

Choices...

Και κάπως έτσι οι μέρες κυλούν, και ο κόσμος στον οποίο καλούμαι να προσαρμοστώ αλλάζει συχνά τις όψεις του προσώπου του. Θέλω να δέσω τα πόδια μου με ρίζες γερές και αδάμαστες, μα κάθε φορά που λέω να μπλέξω τα σχοινιά μοιάζει να ζωντανεύουν. Το πιο όμορφο πράγμα που μου έχει συμβεί; Το σπίτι μου. Είναι τόσο όμορφο, καθαρό, τακτοποιημένο, με έπιπλα που αποπνέουν εμένα, και όχι τον προηγούμενο ενοικιαστή, ή τη μητέρα μου. Όταν θέλω, κάνω βόλτα στο πάρκο δίπλα στη πλατεία και με λούζει ο ήλιος. Εκεί ανακαλύπτω κομμένους κορμούς δέντρων, ντυμένους μανιτάρια, και δέντρα πανύψηλα που σου δίνουν το παρόν κάθε φορά που ρίχνουν και ένα ακόμα από τα λιγοστά τους φύλλα στο χώμα. Εδώ ο κόσμος μοιάζει αλλιώτικος. Κι όμως. Ο κόσμος είναι αλλιώτικος σε κάθε γωνιά. Σε κάθε γειτονιά. Επιμένω πολύ τον τελευταίο καιρό, συνειδητά ή ασυνείδητα να λέω στον εαυτό μου, «είσαι χαρούμενη από επιλογή».  Δεν είναι συγκυρίες, τύχη, κοινωνία, ή υπόβαθρο. Είναι επιλογή. Έχω τις απόψεις μου, θα διαφωνήσω με ανθρώπους, θα αγανακτήσω με γεγονότα, θα λυπηθώ με εξελίξεις, όταν όμως φύγει η στιγμή που τα αφορά όλα αυτά είμαι και πάλι ένα χαρούμενο κορίτσι. Όλα λοιπόν, βαίνουν καλώς.

 S-O-N-G for the article! click here!

Skyclouds…

-          Κοίταξε τον ουρανό… Κοίτα αυτά τα σύννεφα.

 Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να είναι ίδια.

Πρόσφατα μετακόμισα, και δεν ήταν η πιο εύκολη εμπειρία της ζωής μου. Ήταν όμως κάτι για το οποίο είχα προετοιμαστεί κατάλληλα, και χαίρομαι για αυτό. Το σπίτι που νοίκιασα είναι όμορφο, και οικονομικό. Πληρεί πολλά από τα πράγματα που ήθελα, αν όχι όλα. Δεν έχει όμως θέα. Καθ’ότι είναι ρετιρέ, βλέπει μόνο ουρανό και μπουγάδες (ούτε καν ταράτσες). Εμένα όμως μου αρέσει πολύ, αν και υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν έστω ένα ράντζο με θέα, παρά το σπίτι που νοίκιασα εγώ. Παρατηρώντας λοιπόν τα σύννεφα από το μπαλκόνι μου, θυμήθηκα… Καταλαβαίνεις πως όλα πάνε καλά, από τα συναισθήματα που έχεις για την κάθε σου πράξη. Δεν είναι θέμα αν ζεις σε μικρόκοσμο, ή μακρόκοσμο. Αν θέλεις να περνάς καλά, θα το κάνεις σ’όποιον κόσμο και αν επιλέξεις να ανήκεις. Είναι καθαρά θέμα επιλογής. Κι όταν δεν είναι, είναι το αποτέλεσμα μίας λανθασμένης επιλογής. Ένας πολύ καλός φίλος κάποτε έλεγε: keep it simple. Τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσε.

 S-O-N-G for the article! click here!

Waterfalls...

Water - falls, I don't.
Παίρνοντας αφορμή από μία φωτογραφία...
Πρόσφατα έμαθα: "αν ποτέ νιώσεις αυτό που ονομάζεται απόγνωση, μην του δώσεις σημασία απλά γίνε παραγωγική". ή παραγωγικός...
Απόγνωση, ή απελπισία δεν ένιωσα. Δεν το άφησα. Θα μπορούσε...
Είμαι σε μία πόλη με μηδενικούς γνωστούς. Το μόνο που έχω είναι ο εαυτός μου, και η τηλεφωνική επικοινωνία με τους δικούς μου. Μεταφορικά και κυριολεκτικά, είμαι μόνη. Δεν έχω σπίτι, ούτε δουλειά. Την πόλη δεν την ξέρω. Και καθώς έλεγα σε μία κοπέλα που πρωτογνώρισα την ιστορία μου, εκείνη μου είπε: " πω πω, εγώ θα είχα απελπιστεί. "
Δεν μου πέρασε καν απ'το μυαλό μου κάτι τέτοιο. Την βρήκα την άκρη μου, και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, και συνεχίζω να προσπαθώ. Ότι δεν έχω και θέλω να αποκτήσω, το προσπαθώ. Σπίτι? Ψάχνω. Υπομονή? Την καλλιεργώ. Ότι, ότι και αν είναι... όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος.

 S-O-N-G for the article! click here!

Like a virgin?

Το "παρθενικό" μου άρθρο στο νέο blog... Πολλές σκέψεις, πολλά άρθρα, κανένα δεν τα κατάφερε... Αποφάσισα λοιπόν να γράψω κάτι αυθόρμητο, να κάτσω μπροστά στον υπολογιστή και ότι βγει... Όπως κάθε - σχεδόν - φορά στο παρελθόν...
Ήρθε η ώρα να πούμε bye bye στο καλοκαίρι... Και μαζί με αυτό? Ίσως να είναι η πρώτη φορά για μένα που αποχαιρετώ σημαντικά κομμάτια μου, και αλλάζω κυριολεκτικά την ζωή μου, σε μια προσπάθεια να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.

Εκεί είναι που αναρωτιέμαι... Θα τα καταφέρω? Ποια είναι τα πράγματα που αξίζει να αλλάξω, ή να δώσω σημασία και να ασχοληθώ με αυτά? Και αν τα καταφέρω, πόσο συναρπαστικό μπορεί να είναι να ζεις τη ζωή που θέλεις... Ή μήπως το πιο ωραίο κομμάτι είναι μέχρι να τη δημιουργήσεις?

S-O-N-G for the article! click here!