Eye to eye...

Τον πρώτο καιρό, (ποιόν πρώτο καιρό, ακόμα αρχές είμαστε, τέλος πάντων), κοίταζα τα μάτια του και προσπαθούσα να καταλάβω. Τι συναισθήματα μου προκαλούν;, τι μου βγάζουν, τι λένε;... Κοίταζα τα μάτια του και έμοιαζα σαν να κοιτάω τον "τσελεμεντέ". Ήξερα πως κρύβουν κάτι μοναδικό, αλλά για κάποιον που ξέρει να τα "διαβάζει" με το σωστό τρόπο.
Τα μάτια του... δεν μου προκάλεσαν κάτι το άξαφνο. Δεν μου έβγαλαν αυτή την σπίθα που λες, έλα να μου κάψεις τη ζωή μου, τη καρδιά και το μυαλό.... Δεν.!
Πρόσφατα κατάλαβα τι μου προκαλούν τα μάτια του...
Έχεις νιώσει αυτές τις στιγμές που λες "αχ, ωραία ήταν τότε που είχα αυτό ή έκανα εκείνο, τώρα είναι αλλιώς"... Ε, μέσα στα μάτια του δεν μου λείπει τίποτα. Δεν έχω ανάγκη από τίποτα. Δεν υπάρχουν κενά, ούτε στο μυαλό μου και τη λογική μου, ούτε στη καρδιά μου και τα συναισθήματά μου. Είμαστε... ... Απλά υπάρχουμε. Σαν δύο μοναδικότητες που δεν είναι λειψές. Σαν να μην υπάρχει ούτε ένα απωθημένο στο πλανήτη τούτο. Σαν πράγματα και θάματα που στο παρελθόν ήταν ενθουσιώδης επιθυμίες "τι ωραία που θα ήταν να κάνουμε αυτό, ή τι όμορφα αν έκανε εκείνο" τώρα έχουν σιωπήσει.
Όλα είναι άρτια. Όταν είμαστε μαζί ο κόσμος μοιάζει ολόκληρος. Τα μάτια του... με βλέπουν μέσα μου, στο τι είμαι... δεν γίνομαι κομμάτι του, ή εκείνος δικό μου... όχι. Γίνομαι ο εαυτός μου. Πιο αυθεντική και ειλικρινής απ'όσο τόλμησα ποτέ να υπάρξω. Καλό μήνα.!

S-O-N-G for the article! click here!