Δεν ξέρω πως έγινα ρομαντική. Αλλά είμαι. Ποτέ δεν μου άρεσε να λέω αγριάδες με ύφος αγαπησιάρικο κι ούτε ήθελα να μιλάω βρώμικα. Αν ένα λουλούδι είναι όμορφο δεν λέω βλακείες. Ανήκω στην κατηγορία του ρομαντισμού; Αν λέω κάτι που ισχύει σημαίνει πως είναι ρομαντικό; Γιατί είμαι προπάντων ρεαλίστρια και έχω τσαγανό. Αν κάτι δεν μ'αρέσει, θα το πω ευθέως και χύμα. Μα αν κάτι μ'αρέσει θα του δώσω προσοχή! Θα προσθέσω λίγη αστερόσκονη, ακτίνες από το ηλιοβασίλεμα και άρωμα από γιασεμί. Γιατί είναι κάτι όμορφο και δεν θέλω να τελειώσει. Γιατί μάλλον είμαι ρομαντική και γιατί το ωραίο δεν θέλω να το προσπεράσω με τον ίδιο ρυθμό που προσπερνώ κάτι άσχημο.
Βαρέθηκα. Αυτούς που ξυνίζουν το πρόσωπό τους όταν δουν ένα ζευγάρι στο δρόμο να φιλιέται ή να περπατά χέρι χέρι. Βαρέθηκα αυτούς που δείχνουν ενδιαφέρον για το ποιος χώρισε με ποια ή ποιος τσακώθηκε.
Είμαι ρομαντική, αν και θα ήθελα να 'μουν απλά ρεαλίστρια.
Ps.
απορρίπτουμε την ομορφιά ενώ προσπαθούμε να ζήσουμε μέσα της...
μοιάζει σαν ένα όμορφο τραγούδι, με άσχημους στίχους.
σαν ένα ωραίο βίντεο με άχαρους πρωταγωνιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου