Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Choices...

Και κάπως έτσι οι μέρες κυλούν, και ο κόσμος στον οποίο καλούμαι να προσαρμοστώ αλλάζει συχνά τις όψεις του προσώπου του. Θέλω να δέσω τα πόδια μου με ρίζες γερές και αδάμαστες, μα κάθε φορά που λέω να μπλέξω τα σχοινιά μοιάζει να ζωντανεύουν. Το πιο όμορφο πράγμα που μου έχει συμβεί; Το σπίτι μου. Είναι τόσο όμορφο, καθαρό, τακτοποιημένο, με έπιπλα που αποπνέουν εμένα, και όχι τον προηγούμενο ενοικιαστή, ή τη μητέρα μου. Όταν θέλω, κάνω βόλτα στο πάρκο δίπλα στη πλατεία και με λούζει ο ήλιος. Εκεί ανακαλύπτω κομμένους κορμούς δέντρων, ντυμένους μανιτάρια, και δέντρα πανύψηλα που σου δίνουν το παρόν κάθε φορά που ρίχνουν και ένα ακόμα από τα λιγοστά τους φύλλα στο χώμα. Εδώ ο κόσμος μοιάζει αλλιώτικος. Κι όμως. Ο κόσμος είναι αλλιώτικος σε κάθε γωνιά. Σε κάθε γειτονιά. Επιμένω πολύ τον τελευταίο καιρό, συνειδητά ή ασυνείδητα να λέω στον εαυτό μου, «είσαι χαρούμενη από επιλογή».  Δεν είναι συγκυρίες, τύχη, κοινωνία, ή υπόβαθρο. Είναι επιλογή. Έχω τις απόψεις μου, θα διαφωνήσω με ανθρώπους, θα αγανακτήσω με γεγονότα, θα λυπηθώ με εξελίξεις, όταν όμως φύγει η στιγμή που τα αφορά όλα αυτά είμαι και πάλι ένα χαρούμενο κορίτσι. Όλα λοιπόν, βαίνουν καλώς.

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Skyclouds…

-          Κοίταξε τον ουρανό… Κοίτα αυτά τα σύννεφα.
 Δεν πρόκειται ποτέ ξανά να είναι ίδια.

Πρόσφατα μετακόμισα, και δεν ήταν η πιο εύκολη εμπειρία της ζωής μου. Ήταν όμως κάτι για το οποίο είχα προετοιμαστεί κατάλληλα, και χαίρομαι για αυτό. Το σπίτι που νοίκιασα είναι όμορφο, και οικονομικό. Πληρεί πολλά από τα πράγματα που ήθελα, αν όχι όλα. Δεν έχει όμως θέα. Καθ’ότι είναι ρετιρέ, βλέπει μόνο ουρανό και μπουγάδες (ούτε καν ταράτσες). Εμένα όμως μου αρέσει πολύ, αν και υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν έστω ένα ράντζο με θέα, παρά το σπίτι που νοίκιασα εγώ. Παρατηρώντας λοιπόν τα σύννεφα από το μπαλκόνι μου, θυμήθηκα… Καταλαβαίνεις πως όλα πάνε καλά, από τα συναισθήματα που έχεις για την κάθε σου πράξη. Δεν είναι θέμα αν ζεις σε μικρόκοσμο, ή μακρόκοσμο. Αν θέλεις να περνάς καλά, θα το κάνεις σ’όποιον κόσμο και αν επιλέξεις να ανήκεις. Είναι καθαρά θέμα επιλογής. Κι όταν δεν είναι, είναι το αποτέλεσμα μίας λανθασμένης επιλογής. Ένας πολύ καλός φίλος κάποτε έλεγε: keep it simple. Τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσε.

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Waterfalls...

Water - falls, I don't.
Παίρνοντας αφορμή από μία φωτογραφία...
Πρόσφατα έμαθα: "αν ποτέ νιώσεις αυτό που ονομάζεται απόγνωση, μην του δώσεις σημασία απλά γίνε παραγωγική". ή παραγωγικός...
Απόγνωση, ή απελπισία δεν ένιωσα. Δεν το άφησα. Θα μπορούσε...
Είμαι σε μία πόλη με μηδενικούς γνωστούς. Το μόνο που έχω είναι ο εαυτός μου, και η τηλεφωνική επικοινωνία με τους δικούς μου. Μεταφορικά και κυριολεκτικά, είμαι μόνη. Δεν έχω σπίτι, ούτε δουλειά. Την πόλη δεν την ξέρω. Και καθώς έλεγα σε μία κοπέλα που πρωτογνώρισα την ιστορία μου, εκείνη μου είπε: " πω πω, εγώ θα είχα απελπιστεί. "
Δεν μου πέρασε καν απ'το μυαλό μου κάτι τέτοιο. Την βρήκα την άκρη μου, και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, και συνεχίζω να προσπαθώ. Ότι δεν έχω και θέλω να αποκτήσω, το προσπαθώ. Σπίτι? Ψάχνω. Υπομονή? Την καλλιεργώ. Ότι, ότι και αν είναι... όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος.