Choices...

Και κάπως έτσι οι μέρες κυλούν, και ο κόσμος στον οποίο καλούμαι να προσαρμοστώ αλλάζει συχνά τις όψεις του προσώπου του. Θέλω να δέσω τα πόδια μου με ρίζες γερές και αδάμαστες, μα κάθε φορά που λέω να μπλέξω τα σχοινιά μοιάζει να ζωντανεύουν. Το πιο όμορφο πράγμα που μου έχει συμβεί; Το σπίτι μου. Είναι τόσο όμορφο, καθαρό, τακτοποιημένο, με έπιπλα που αποπνέουν εμένα, και όχι τον προηγούμενο ενοικιαστή, ή τη μητέρα μου. Όταν θέλω, κάνω βόλτα στο πάρκο δίπλα στη πλατεία και με λούζει ο ήλιος. Εκεί ανακαλύπτω κομμένους κορμούς δέντρων, ντυμένους μανιτάρια, και δέντρα πανύψηλα που σου δίνουν το παρόν κάθε φορά που ρίχνουν και ένα ακόμα από τα λιγοστά τους φύλλα στο χώμα. Εδώ ο κόσμος μοιάζει αλλιώτικος. Κι όμως. Ο κόσμος είναι αλλιώτικος σε κάθε γωνιά. Σε κάθε γειτονιά. Επιμένω πολύ τον τελευταίο καιρό, συνειδητά ή ασυνείδητα να λέω στον εαυτό μου, «είσαι χαρούμενη από επιλογή».  Δεν είναι συγκυρίες, τύχη, κοινωνία, ή υπόβαθρο. Είναι επιλογή. Έχω τις απόψεις μου, θα διαφωνήσω με ανθρώπους, θα αγανακτήσω με γεγονότα, θα λυπηθώ με εξελίξεις, όταν όμως φύγει η στιγμή που τα αφορά όλα αυτά είμαι και πάλι ένα χαρούμενο κορίτσι. Όλα λοιπόν, βαίνουν καλώς.

 S-O-N-G for the article! click here!