Βλέπω τις ενδείξεις στη καθημερινότητά μου. Ψωνίζω στο σούπερ μάρκετ και διαλέγω πλέον πράγματα που θα άρεσαν και σε εκείνον. Θα κοιμηθώ μόνο στη μεριά μου στο κρεβάτι, περιμένοντας με δίψα το βράδυ που θα υπάρξει το κορμί του και στη δική του μεριά.
Με έχει κάνει να νιώθω τυχερή που υπάρχει στη ζωή μου. Με έχει κάνει να πιστεύω πως αξίζει.
Θέλω πρώτα για μένα αυτόν τον άνθρωπο, που αξίζει, να τον έχω δίπλα μου. Και όταν τον έχω δίπλα μου, τον έχω ψηλά. Δεν υπάρχουν σκιές όταν δυο άνθρωποι σέβονται και αποδέχονται ο ένας τον άλλο. Οι ορίζοντες μας αν και διαφέρουν σε σκηνικά και τοπία, ταιριάζουν ιδανικά υπό το πέπλο των ίδιων χρωματισμών. Σαν δυο κορμιά αγκαλιασμένα στο ίδιο κρεβάτι, μόνο φως τα τυλίγει και λάμπουν από έρωτα.
Βάζω τις λέξεις στη σειρά, κι όποια παρομοίωση και να εφεύρω με το νου μου, ωχριά μπροστά στην έπαρση της θύμησης του. Σε κάθε του άγγιγμα νιώθω να ανοίγω σαν λουλούδι τα πέταλά μου. Σε κάθε άκουσμα της φωνής του νιώθω το μυαλό μου να χαίρεται χωρίς να σκέφτεται, αγνή χαρά. Και όταν με λέει δική του, τότε η ανάσα μου σταματάει για λίγο, και η καρδιά μου τραντάζεται μέσα στο στήθος μου σαν να θέλει να βγει και να τον αγκαλιάσει.
Κάθε φορά θέλω να είμαι καλύτερη. Θέλω να βλέπω τον εαυτό μου στο καθρέφτη και να λέω "μπράβο σου, είσαι υπέροχη και αυτό που ζεις, σου αξίζει".
Παραδίνομαι σε μία παύση του χρόνου. Δεν υπάρχει κόσμος, δεν υπάρχει ύπαρξη. Έπαθα έρωτα.
