Μια μυρωδιά, ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα... Όλα ηλεκτρίστηκαν και εσύ έγινες νους... το φως και το σκοτάδι σ'έντυσαν σε δύο όψεις... και έγινες σκέψεις που τύλιξαν το κορμί μου όλη τη νύχτα. Για νύχτες... Έγινες σκόνη που κάθισε σε όλα τα αντικείμενα που άγγιζα. Κατέληξες το γυμνό στριφογύρισμα στα γκρι σεντόνια που μ' έκανε να ιδρώνω. Εσύ...
πρωταγωνίστησες για μία αέρινη στιγμή που ρούφηξε τις ώρες. Ταξίδεψα.
Μια μελωδία μέθης που ζάλιζε, γιατί ήσουν και εσύ μπλεγμένος κάπου εκεί... σε κάθε νότα.
φώτα... σκοτάδια... σαν τη στιγμή που κοιταχτήκαμε.. ρίγος και επιθυμία.
τι αντίδοτο μπορεί να έχει ο λήθαργος σου;
και μπλέκοντας σ' ένα πολιτισμό πιο αυθόρμητο, ξεθωριάζεις. Περιπλανήσεις σε γη και θάλασσα. Κάπου εκεί, και πάλι στον αέρα αποκαλύπτεσαι για μια στιγμή μονάχα, σιωπηλή. Μα τι τρέλα;! και χάνεσαι...
κι όμως με περίμενες... για ένα happy end γεμάτο πόθο. Σφίξε με!
.είσαι για μένα - είμαι για σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου